شاید اگر به جای این مربی کروات هرکس دیگری بود جرات خط‌زدن کاپیتان تیم ملی هندبال (بخوانید محمدرضا رجبی) را به خود نمی‌داد؛ اما «عرفان اسماعیلاگیچ» با قاطعیت و به دلیل عملکرد فنی ضعیف «رجبی» او را خط زد.

ورزش‌دوستان ایرانی لابد مسابقات انتخابی المپیک 2016 در کشور قطر را دنبال کرده‌اند. آنجایی که «محمدرضا رجبی» اغلب در زمین توپ لو می‌داد و فاصله بعیدی تا اوج خود داشت یا «میلاد سائلی» که در حد و اندازه‌های واقعی‌اش ظاهر نشد.

«عرفان اسماعیلاگیچ» ثابت کرد با کسی تعارف یا شوخی ندارد و حتی شنیده می‌شود برای «الله کرم استکی» هندبالیست لژیونر ما هم خط و نشان کشیده و گفته است: بازیکن باید بداند تنها با بازی عالی خود حرفه‌ای می‌شود.

سرمربی کروات تیم ملی از عملکرد «الله کرم» هم که در بوندس لیگا توپ می‌زند رضایت نداشته و به او هم گفته که در صورت ادامه این روند ضعیف دیگر جایی در تیم ملی نخواهد داشت.

حالا تصورش را بکنید به جای «عرفان اسماعیلاگیچ» یک مربی ضعیف هدایت تیم ملی هندبال را بر‌عهده داشت آنگاه چه اتفاقی می‌افتاد؟

به طور حتم «محمدرضا رجبی» به عنوان کاپیتان تیم ملی مجددا دعوت می‌شد و حتی ضعف فنی‌اش هم به مصدومیت، مشکلات روحی و... ارتباط پیدا می‌کرد. «میلاد سائلی» بهترین گوش راست و «الله کرم استکی» لژیونر هم به‌دلیل اسم و رسمی که در هندبال دارند جایگاهشان در تیم ملی محفوظ می‌ماند؛ اما مرد کروات این طور نمی‌اندیشد و افکار دیگری در سر دارد.

«عرفان اسماعیلاگیچ» یک مربی حرفه‌ای است که فقط موفقیت هندبال ایران را در نظر دارد و این تفکر می‌تواند پیامدهای خوبی برای ورزش ما داشته باشد.

هندبال ایران راه بسیار سختی برای رسیدن به المپیک 2016 ریو در پیش دارد و باید با نمایندگان قاره‌های آمریکا، اروپا و آفریقا بجنگد. بنابراین باید به سرمربی تیم ملی حق داد که برای رسیدن به این هدف راه مشخص و اصول روشنی را طی کند. تیم ملی هم جای ضعیف‌ترها نیست.