۱- با زندان رفتن محمد مایلی کهن و رسانه‌ای شدن این خبر چیزی بر «علی دایی» به عنوان آقای گل جهان اضافه نخواهد شد. شاید هم با توجه به چهره بودن «دایی» در آن سوی آب‌ها، انتشار این خبر بر اعتبار چندین و چند ساله شهریار فوتبال ایران خدشه وارد کند. در اصل در کوتاه مدت این اتفاق به ضرر «علی دایی» است. ۲- اصرار «محمد مایلی کهن» به مأموران برای زدن دستبند آن هم جلوی نور فلاش عکاسان نیز نفعی برای سرمربی سابق تیم ملی ندارد. شاید یکی دو روز عکس «محمد مایلی کهن» روی جلد روزنامه‌ها برود و تیتر یک رسانه‌های ورزشی شود اما در نهایت او هم بازنده است. در دراز مدت این اتفاق می‌تواند زیان‌هایی را متوجه شخص «مایلی کهن» کند که قبل از اجرای حکم و پیگیری نهایی «علی دایی» داوطلبانه به کلانتری مراجعه کرد تا دستگیر شود! ۳- «محمد مایلی کهن» چهره دیرآشنایی برای فوتبال ما است. «علی دایی» هم که نیازی به معرفی ندارد. حالا که خواجه حافظ شیرازی هم از ماجرای این دو با خبر شدند فکری کنید چه اتفاقی بیفتد؟ بسیاری از خانواده‌ها که فرزندان خود را تشویق به ورزش و فوتبال می‌کنند با شنیدن این اخبار تلخ و ناگوار پشیمان شده و بچه‌های خود را حداقل از فوتبال برحذر خواهند کرد. مردم از فوتبال و اهالی آن بیزار می‌شوند و احتمالاً از همین تعداد اندک تماشاگران استادیومی هم کاسته خواهد شد؟! ۴- از این‌ها گذشته فردا روز «علی دایی» و «محمد مایلی کهن» چگونه می‌خواهند قصه این شکایت و شکایت‌کشی را برای فرزند و نوه خود تعریف کنند؟ آیا «دایی» رویش می‌شود که بگوید استاد و مربی خودش را به زندان انداخت؟ یا «محمد مایلی کهن» می‌تواند برای نوه‌اش از خاطرات زندان بگوید؟! ۵- باور کنید این آش دستپخت «مایلی کهن» و «دایی» حال خیلی ها را خراب کرد. به قول «علی پروین» آبروی فوتبال ایران رفت و بعید هم می‌دانیم حالا حالا‌ها کسی بتواند این اعتبار شکسته شده فوتبال را بند بیندازد!
نکته: این روز‌ها البته در ورزش ایران تنها چیزی که تعجب هیچ کس را برنمی‌انگیزد حکایت شکایت و شکایت‌کشی است. می‌گوئید نه؟ می‌توانید از دکتر گودرزی وزیر ورزش و جوانان بپرسید که به تازگی از «علی دایی» شکایت کرده است!
