با خلق خدا مهربان باش. از سخنان ناهنجار گرچه به مزاح باشد بر حذر باش.
خلاف مگو گرچه به مطایبت (شوخی) باشد. از قسم خوردن هم اگر چه به راست، احتراز کن.
چو ایستاده ای دست افتاده گیر و تا می توانی نماز را در اول وقت به جای آر...
انسان بیدار همواره کشیک نفس می کشد و پاسبان حرم دل است و واردات و صادرات دهان خود را می پاید و دار هستی را کارخانه ای بزرگ می یابد که با عمّال بی شمار «و ما یعلم جنود ربک الا هو» دست هم گرفته در کارند تا انسان بسازند و از عالمی تحویل به عالم دیگر دهند و می گوید که مروت نباشد که کفران شود و جبران نشود.
از شاه اولیا امیرالمومنین علی (ع) سؤال کردند که وجود چیست؟
فرمود: به غیر وجود چیست!؟
اما در باب شیوه پسندیده سکوت، حق است که :
هر که را اسرار حق آموختند
مُهر کردند و دهانش دوختند
هر که خاموش شد گویا شد. هر که چشم سر بست بینا شد. هر که مراقب است سرور است. چه اینکه کلید نیکبختی در مشت اوست و نگین پیروزی در انگشت او. قیامت با توست نه در آخر طول زمانی.
رسول الله (ص) به قیس ابن عاصم فرمود: «ان مع الدنیا آخره» از ماه شعبان که میقات شهر الله است، غسل توبه کن و لباس وفا و ولا از دل و جان محرم شو و از صمیم قلب لبیک گو و در خویشتن سفری کن و گرد کعبه عشق طواف کن که دستی از غیب برون آید و کاری بکند. در روز، مشغله و آمد و شد و اسباب انصراف انسان بسیار زیاد است، بخلاف شب که هنگام آرامش قوله سبحانه: «إنّا سنلقی علیک قولا ثقیلا ان ناشئه الیل هی أشدّ وطئاو أقوم قیلا إنّ لک فی النهار سبحاطویلاً». لذا اذکار و اوراد و خلوت را در شب تاثیری خاص است که در روز نیست، به خصوص در ثلث آخر لیل.
اهل الله گفتند که هیچ نوع از انواع اذکار و عبادات در ترقی درجات و مقامات معنوی، اثر کلمه طیبه
«لا اله الا الله» ندارد. از این روی رسول خدا (ص) فرمود: «در روز رستاخیز هر کار نیک سنجیده شود جز گواهی دادن به لا اله الا الله که آن را در ترازو ننهند چه اگر در ترازو رود، آسمان ها و زمین های هفتگانه با وی برابری نکنند. کنایه از اینکه ثواب این کلمه را نهایت نبود و به شمار نیاید و هیچ چیز هم سنگ او نگردد.»
در این اوان که بحمدالله با « لا اله الا الله» محشوری ، خوش آن که با دوست، حشر علی الدوام دارد. حبیبا همت بلند دار و از کمال اخلاص:
دوست بگو دوست بگو دوست دوست
تا نگری هر چه بُوَد اوست اوست
