هنوز بشقاب برنج به نیمه نرسیده اشتها به پایان می‌رسد. ما هم که عادت نداریم برنج مانده روز قبل را بخوریم.

این فقط قسمتی از سبک زندگی ماست.

برخی از ما، بخشی از منزلت خود را در ضایع‌کردن اشیا می‌بینند تا ثابت کنند اوضاع مالی خوبی دارند و ربطی به طبقه فقیر ندارند. (اسراف تظاهری)

می‌توانیم میزان خرید و مصرف خود را کنترل کنیم؛ یا دورریزهای خود را به نحوی قابل مصرف کنیم.

برآوردهای فائو (سازمان خوار و بار و کشاورزی ملل متحد) نشان می‌دهد هر سال 35 میلیون تن مواد غذایی در ایران دور ریخته می‌شود.

این غذای دور ریخته‌شده می‌تواند 15 میلیون نفر را سیر کند.

کشوری که تنها یک درصد جمعیت جهان را داراست نزدیک 3 درصد دورریز مواد غذایی جهان را به خود اختصاص داده است. ارزش غذاهایی که هر سال دور ریخته می‌شود بین 5 تا 8 میلیارد دلار است.

این درحالی است که محصولات کشاورزی غذایی بزرگ‌ترین نیاز وارداتی کشور است.

بنا بر آمار رسمی گمرک ایران، در دو ماهه نخست سال 95، بیشترین میزان واردات به کشور متعلق به ذرت دامی، لوبیا و کنجاله سویا بوده است.

ما هم‌اکنون جزء 3 کشور اول جهان در دورریز مواد غذایی قرار داریم.