این دوست مطبوعاتی می‌گفت؛ چندی پیش برای تهیه گزارش به سالن محل تمرین تیم ملی والیبال رفته بودم که با «سید محمد موسوی» بهترین مدافع روی تور هم کلام شدیم. موسوی این جوان به ظاهر کم سن و سال حرفهای جالبی زد که هر کدام می‌تواند، درسی برای ورزش کشورمان باشد. ابتدا از موسوی از موفقیت‌های والیبال و صعود تاریخی آن برای نخستین بار به جمع 6 تیم بر‌تر جهان پرسیدم که خیلی خونسرد جواب داد که هنوز کار اصلی مانده است. هدف والیبال کشورمان المپیک است و تا به آن نقطه نرسیم از حرکت باز نخواهیم ایستاد و نباید به صعود قانع باشیم. ما می‌خواهیم شگفتی اصلی را در فلورانس ایتالیا خلق کنیم و...
اما شاید مهم‌ترین بخش صحبت ما زمانی بود که بحث به فوتبال و جام جهانی برزیل کشیده شد که موسوی با تواضع خاصی که در بیشتر ملی پوشان والیبال وجود دارد، گفت: لطفاً این دو رشته ورزشی را با هم مقایسه نکنید و این همه والیبال را به سرفوتبال نکوبید!
مدافع سرعتی زن تیم ملی والیبال کشورمان ادامه داد که این کار درست و کار‌شناسی شده نیست!
کی روش و شاگردانش تا همین جا هم زحمات فراوانی کشیده‌اند و این برخورد‌ها آن‌ها را دلسرد می‌کند! باید واقع بین باشیم و بدانیم موفقیت‌های والیبال محصول یک کار ۲۰ ساله است که بذر آن را یزدانی خرم کاشت. در حالی که فوتبال تازه در این مسیر قرار گرفته و بهتر است قدردان زحمات ملی‌پوشان فوتبال هم باشیم و...
صحبت‌های همکار مطبوعاتی ما را خواندید، حال نظرتان چیست؟ به راستی اگر جای «محمد موسوی» با هر یک از ملی‌پوشان فوتبال ما عوض می‌شد، چه اتفاقی می‌افتاد!؟ آیا این درخواست جوانمردانه را یک ملی‌پوش فوتبال هم از رسانه‌ها می‌کرد!؟ و اگر احیاناً روزی فوتبال ما به جمع ۸ تیم بر‌تر جام جهانی راه پیدا کند، آنگاه می‌توان ادعای فوتبالیست‌ها را جمع و جور کرد؟ چنانچه جای ملی‌پوشان والیبال و فوتبال با هم عوض شود، آن وقت چه منتهایی بر سر مردم و مسئولین و دولت گذاشته خواهد شد!؟
جواب کاملاً مشخص است و ما فقط می‌توانیم به «سید محمد موسوی» و امثال او آفرین بفرستیم و از ته دل آرزو کنیم که روزی تمامی ورزشکاران ایرانی صاحب چنین روحیه‌ای شوند.
