«انسان در دنیا هدف تیرهای مرگ است، و چپاول شدهای است که مصیبت‌ها بدو پیشدستی کنند. با هر «نوشی»، «نیشی» هست، و آدمی به نعمتی نرسد مگر آنکه نعمتی را از دست دهد، و روزی را آغاز نکند مگر آنکه روزی را از دست داده باشد. پس ما یاوران مرگیم و جان‌هامان دستخوش تیر اجل است، پس چگونه آرزوی ماندن دائم داریم در حالی که این شب و روز هر بنایی را که بالا آید به سرعت ویران کند و هر جمعی را بپراکنَد.»
مولای متقیان علی علیه السلام می‌فرماید:
«انسان در دنیا هدف تیرهای مرگ است، و چپاول شدهای است که مصیبت‌ها بدو پیشدستی کنند. با هر «نوشی»، «نیشی» هست، و آدمی به نعمتی نرسد مگر آنکه نعمتی را از دست دهد، و روزی را آغاز نکند مگر آنکه روزی را از دست داده باشد. پس ما یاوران مرگیم و جان‌هامان دستخوش تیر اجل است، پس چگونه آرزوی ماندن دائم داریم در حالی که این شب و روز هر بنایی را که بالا آید به سرعت ویران کند و هر جمعی را بپراکنَد.»
(حکمت ۱۸۲ نهج البلاغه)
