سپیده سادات طباطبایی- از رنگ پریده اش مشخص بود که روزهای سختی را سپری می کند و حال و روز خوشی ندارد وقتی با او که از شدت سرگیجه دستش را تکیه گاه سرش کرده و پشت میزکار نشسته بود هم صحبت شدم، فهمیدم تازه یکی دو ماه است که از تولد فرزندش می گذرد و به خاطر بی کار نشدن به شرکت آمده و گذشته از حال و روز جسمی نامناسبش بیش از همه نگران نوزادش است که به ناچار مجبور شده تا او را به مهدکودک بسپارد و به قول خودش طفل معصوم در همین ماه های اول زندگی مجبور است دور از مادر زندگی را بگذراند.
البته شمار مادران و نوزادانی که به دلایل گوناگون محکوم شده اند چنین زندگی را تجربه کنند، کم نیستند و هرچند با تصویب قوانینی که درخصوص مرخصی زایمان و افزایش طول مدت آن توسط مجلس شورای اسلامی در کشور ما سعی بر آن شد تا حضور مادران شاغل در کنار فرزندان خود
پررنگ تر شود، اما هنوز هستند زنان شاغلی که به دلیل اشتغال در موسسات و یا شرکت های خصوصی از این حق قانونی محروم می مانند و در نتیجه ضربه ای جبران ناپذیر به آنها و فرزندشان وارد می شود به هر حال در جامعه فعلی به دلیل شرایط اجتماعی و اقتصادی بسیاری از زنان ناچارند تا در بیرون از منزل به فعالیت مشغول شوند و در اثر این اشتغال تماس آنها با فرزندشان به ساعات محدودی منتهی می گردد و در مرحله اول برقراری ارتباط عاطفی بین مادر و کودک به درستی انجام نمی گیرد، زیرا در این ارتباط همیشه حضور شخص سومی برای نگهداری و مراقبت روزانه از کودک الزامی است از سوی دیگر در ساعاتی که مادر در کنار فرزند خود نیست، او ناچار است از چیزی جز شیر مادر تغذیه کند و این امر باعث به مخاطره افتادن سلامت روحی و جسمی فرزند می شود.
البته در این بین دوری از کودک باعث مشغول شدن روح و ذهن مادر شاغل به این مقوله شده و در نتیجه ممکن است بازتاب های منفی در محیط های اجتماعی و به ویژه محیط کار برای او پیش بیاورد و او در فضایی سرشار از اضطراب و نگرانی نوزاد و کودک خود را تربیت کند این درحالی است که با توجه به برنامه هایی نظیر دورکاری زنان، اجرای افزایش مرخصی زایمان در تمام بخش های خصوصی و ایجاد مهدهای کودکی نزدیک به محل کار زنان شاغل امنیت روانی در محیط کار برای مادران فراهم بیاید تا از عوامل بحران زای بیرونی برای مادران و فرزندان جلوگیری شود.
*روانشناس