دین از آن جمله واژه هایی است که تعاریف از آن بسیار زیاد است تا جایی که ساموئل کینگ از اندیشمندان غربی اعتقاد دارد که از دین، هزاران تعریف ارائه شده است. بدیهی است که نمی شود همه این معانی و تعاریف را یکجا و در یک جمله تجمیع نمود. در زیر به تعاریف برخی اندیشمندان شیعه از دین اشاره می کنیم:

- علامه طباطبایی (ره):

دین راه زندگی است که آدمی در دنیا به ناچار آن را می پیماید.

- آیت الله جوادی آملی:

دین مجموعه عقاید، اخلاق، قوانین و مقرراتی است که برای اداره جامعه انسانی و پرورش انسان ها باشد.

- آیت الله جعفر سبحانی:

دین یک معرفت و نهضت همه جانبه به سوی تکامل است که چهار بُعد دارد: اصلاح فکر و عقیده، پرورش اصول عالی اخلاق انسانی، حُسن روابط افراد اجتماع، حذف هرگونه تبعیض های ناروا.

آیت الله مصباح یزدی:

دین در اصطلاح، به معنای اعتقاد به آفریننده ای برای جهان و انسان و دستورهای عملی متناسب با این عقاید است؛ از این رو کسانی که مطلقاً معتقد به آفریننده ای نیستند و پیدایش پدیده های جهان را تصادفی و یا صرفاً معلول فعل و انفعال های مادی و طبیعی می دانند
بی دین نامیده می شوند. بنا به تعریف ذکر شده هر دینی از دو بخش تشکیل می گردد:

1- عقیده یا عقایدی که حکم پایه و اساس و ریشه آن را دارد مانند اعتقاد به وجود خداوند یکتا و دادگر و توانای مطلق، اعتقاد به معاد و ...

2- برنامه حرکت به سوی هدف که احکام و تکالیف نامیده می شود و اخلاقیات و احکام فقهی را تشکیل می دهد.

شاید بتوان درجمع اقوال فوق چنین گفت که فقط دینِ اسلام است که جامع تمام ادیان الهی است و آن عبارت است از مجموعه معارف، احکام و دستورالعمل هایی که منشأ الهی دارد و برای هدایت انسان و وصول به سعادت دنیایی و آخرتی به دست بشر می رسد.