گفتگو: علیرضا حاجی میرزابابا
توانستید برای بار سوم قهرمان آسیا شوید و حکومت بلامنازع ایران را در تکواندوی آسیا به همه منتقدان ثابت کنید؟
من هم به عنوان عضو کوچکی از جامعه تکواندوی کشور از کسب سومین قهرمانی پی در پی ایران در آسیا بسیار خوشحالم و امیدوارم این قهرمانی ها ادامه دار باشد و بتوانیم کوچک ترین لطف و کمکی در شادی مردم کشورمان داشته باشیم.
پیش از اعزام امید بسیار زیادی به کسب مدال طلا داشتی اما متاسفانه در ایستگاه آخر کم آوردی از دستیابی به مدال طلا باز ماندی؟
با توجه به تمیرینات و آمادگی بدنی که داشتم مطمئن بودم که می توانم مدال طلا را بگیرم اما متاسفانه به نقره بسنده کردم، اما تمام حاضران در سالن دیدند که داور چگونه حق مرا خورد و طلای مرا با نقره جابجا کرد.
این ناداوری به چه شکل بود؟
در فینال مقابل نماینده ازبکستان عملکرد خوبی داشتم و حتی هفت امتیاز هم از او گرفتم، اما نمی‌دانم که چرا داوران 12 امتیاز بی‌جهت را به حریفم دادند. هر ضربه‌ای که تکواندوکار ازبکستان به من میزد و اصابت هم نمی‌‌کرد داوران به او امتیاز می‌دادند. مربیان تیم ملی شاهد هستند که حریفم از من نتوانست امتیاز بگیرد و این داوران بودند که بی‌جهت به من اخطار می‌دادند و به او امتیاز دادند.
اما اشتباهات داوری هم جزئی از ورزش است و این اشتباهات برای همه اتفاق می افتد؟
بله من هم به عنوان یک ورزشکار حرفه ای اشتباهات داوری را جزیی از ورزش می دانم اما اشتباه داوری با ناداوری فرق دارد، باور کنید این حرف‌ها را نمی زنم که شکستم را توجیه کنم، وقتی یک داور اشتباه می کند همه می گویند اشتباه کرده اما در مسابقه فینال من پای اشتباه داوری در میان نبود و داور با هر ضربه نزده حریف به من به او امتیاز می داد، در ضمن اشتباه یک بار یا دو بار اتفاق می افتد نه اینکه 12 امتیاز نا عادلانه به یک نفر بدهد.
گویا این اولین بار نیست که با ناداوری از مدال طلا باز می مانی؟
متاسفانه همین طور است سال 2010 در قزاقزستان با توجه به ضربه ای که در ثانیه های آخر به حریفم زدم او را ناک‌اوت کردم اما داوران آن ضربه را قبول نکردند و در آن سال مانع از کسب مدال طلایم شدند، امسال هم که به این شکل .
گویا در مسابقه فینال امسال قصد داشتی شیانگ چانگ را ترک کنی و بازی را نیمه کاری بگذاری؟
این قدر در این مسابقه داوران روی اعصاب و روان من کار کردند که دیگر کنترل اعصابم را نداشتم، من به داور کنار نگاه می کردم داور وسط به من اخطار و امتیاز منفی می‌داد، در این مسابقه اتفاقاتی افتاد که شاید کمتر تکواندوکاری در عمر ورزشی خود دیده باشد!
چه شد که به بازی ادامه دادی و توانستی مسابقه را به اتمام برسانی؟
فقط و فقط به خاطر کشورم بازی را ادامه دادم. در آن لحظه به تنها چیزی که فکر می کردم کشورم بود و قهرمانی ایران.
چطور؟
شاید اگر نمی توانستم اعصابم را کنترل کنم و بازی را نیمه کاره رها کرده بودم مدال نقره را از من می گرفتند و آن موقع سرنوشت دیگری برای قهرمانی کشور در این دوره از رقابت‌ها رقم می خورد.
به آینده برای کسب مدال طلا امید داری؟
متاسفانه داوران در ازبکستان طلا را از من گرفتند اما قول می دهم در بازی های آسیایی اینچئون با تلاش و کوشش و با شکست حریفان مدال طلایم را پس بگیرم.
حرف آخر؟
در طول اردوهایی که پیش از اعزام به ازبکستان برگزار شد، همدلی و هماهنگی کاملی بین ملی پوشان و کادر فنی و دیگر دست‌اندرکاران تیم ملی بود و جای دارد از تک تک زحمت کشان تیم ملی قدردانی کنم.
