پیروزی در جام جهانی حاصل تمرینات اصولی و اردوهای هدفدار بود؛ زیرا اگر چنین بود می‌بایست احمد محمدی و علیرضا کریمی که عنواندار جهان محسوب می‌شوند نیز توفیق پیدا می‌کردند. حاصل کلام اینکه همه راه‌ها به المپیک ختم می‌شود. آوردگاهی که بهترین‌های دنیا در آنجا جمع خواهند شد تا بزرگترین مبارزات ورزشی را رقم بزنند. کارنامه عملکرد رسول خادم و فدراسیون در این میدان محک جدی خواهد خورد.
محمدرضا کاظمی- رقابت‌های جام جهانی کشتی آزاد با قهرمانی تیم ایران به پایان رسید. این پنجمین قهرمانی متوالی ما طی سال‌های اخیر بود. در این دوره از مسابقات همانطور که پیشاپیش تأکید کرده بودیم جز تیم آمریکا و گرجستان که با حدود 80 درصد نیروهای اصلی پای در میدان گذاشته بودند دیگر شرکت‌کنندگان جز ایران تنها با معدودی از نفرات شاخص پنجه در پنجه حریفان انداختند. در همین راستا و با نگاهی اجمالی به عملکرد تیم و نفرات کشتی کشورمان در آمریکا به این نتیجه می‌رسیم که چهره‌های شاخص ما آنگونه که باید و شاید کشتی نگرفتند. به عبارت دیگر چنانچه نبوغ پدیده‌ای و نام حسن یزدانی در کار نبود و اشتباهات فاحش آمریکایی‌ها به دادمان نمی‌رسید چه بسا عنوان نخست را با مقام سوم یا پنجم عوض کرده بودیم. در همین راستا نخستن بدشانسی کادر فنی آمریکا زمانی رقم خورد که «جردن باروز» دارنده مدال‌های طلای جهان و المپیک و شاخص‌ترین کشتی‌گیر حال حاضر جهان به سبب تولد دومین فرزندش از ترکیب تیم کنار کشید. درست در همین وزن که نقطه قوت آنها بود، ضربه اصلی به تیم آمریکا وارد شد. در واقع اگر جانشین «باروز» می‌توانست اندکی برابر حسن یزدانی ما مقاومت کرده و چند امتیاز کسب کند، چه بسا آمریکایی‌ها نتیجه 4-4 را از آن خود کرده و در شمارش امتیاز بازنده نمی‌شدند. اشتباه دیگر آمریکایی‌ها زمانی بود که یک کشتی‌گیر 97 کیلویی را در وزن 125 کیلو به میدان فرستادند. «جک وارنر» که یک وزن پایین‌تر قهرمان المپیک لندن شده و بعد از آن تقریبا در هیچ میدانی موفقیت نداشت رو در روی پرویز هادی ما قرار گرفت که به وضوح از نظر قدرت بدنی و قد و قامت از حریف برتر بود، در نتیجه شکست حریف آمریکایی نتیجه برد و باخت‌های دو تیم را برابر کرد و کشتی گیران ما صرفا به سبب اینکه حسن یزدانی حریف خود را با امتیاز عالی شکست داده بود راهی دیدار نهایی شدند. در مسابقه فینال نیز روس‌ها که تنها از معدودی نیروهای شاخص خود سود می‌بردند برای قهرمانانی چون حسن رحیمی، مسعود اسماعیل پور و حسن یزدانی بازنده شده و نهایتا نتیجه تیمی را به ما واگذار کردند. بی تردید نقش یزدانی در این مسابقه نیز انکارناپذیر بود؛ زیرا وی توانست یکی از کشتی‌گیران شاخص روس را با شکست آشنا کند.
نقاط ضعف و قوت
تردیدی نیست که اگر آمریکایی‌ها با تمام نیرو و چیدمان درست برابر ما صف‌آرایی کرده بودند، پیش‌بینی اینکه کدام تیم قهرمان جام جهانی خواهد شد، دشوار بود. به عبارت دیگر در چنین شرایطی احتمال موفقیت آنان بیشتر از ما بود. با این وجود و علی‌رغم اینکه پیروزی در جام جهانی را به فال نیک می‌گیریم، لازم به یادآوری است که این موفقیت ملاک پیروزی احتمالی در المپیک ریو برزیل نخواهد بود. به عنوان مثال فراموش نکنیم که چهره‌هایی چون احمد محمدی و علیرضا کریمی که به‌طور قطع نفرات اوزان 65 و 86 ما در المپیک خواهند بود کارنامه ضعیفی از خود بر جای گذاشتند. همینطور عباس سحان و امیر محمدی در 97، مصطفی حسین خانی و بهنام احسان‌پور در 70 و61 کیلو حرف زیادی برای گفتن نداشتند. جای شکرش باقیست دو وزن آخری که ذکر شد در المپیک حضور نخواهند داشت. همینطور باید اذعان کرد کار حسن رحیمی و کمیل قاسمی نمایندگان اوزان اول و آخر در المپیک بسیار دشوار خواهد بود. رحیمی شانس آورد که حریف روس را با نتیجه 3-3 شکست داد و دستش به علامت پیروزی بالا رفت. کمیل قاسمی هم به سختی قهرمان جوان روس‌ها را از پیش رو برداشت.
در باد این پیروزی نخوابیم
اگر چه کسب عنوان قهرمانی جام جهانی کشتی آزاد باعث افتخار و دلگرمی ما شد با این وجود مسافرین دلخسته شهرلس‌آنجلس باید به هوش باشند که نمی‌توان در باد این پیروزی توام با شانس و اقبال خوابید. به خاطر داشته باشیم ما با تمام موجودیت و پتانسیل خود و لشگری از عوامل ریز و درشت به آمریکا سفر کرده بودیم در حالی که کشتی‌گیران کشور میزبان روس‌ها، آذری‌ها و ترک‌ها به عنوان رقبای اصلی ما بطور کامل در میدان حضور پیدا نکرده بودند. از طرفی اگر اقتدار و انگیزه بالای پدیده‌ای به نام حسن یزدانی در میان نبود و شهامت حسن رحیمی و اسماعیل پور به کار نمی‌آمد، امکان پیروزی وجود نداشت.
به سخن دیگر نمی‌توان اذعان کرد که پیروزی در جام جهانی حاصل تمرینات اصولی و اردوهای هدفدار بود؛ زیرا اگر چنین بود می‌بایست احمد محمدی و علیرضا کریمی که عنواندار جهان محسوب می‌شوند نیز توفیق پیدا می‌کردند. حاصل کلام اینکه همه راه‌ها به المپیک ختم می‌شود. آوردگاهی که بهترین‌های دنیا در آنجا جمع خواهند شد تا بزرگترین مبارزات ورزشی را رقم بزنند. کارنامه عملکرد رسول خادم و فدراسیون در این میدان محک جدی خواهد خورد.
