کتاب، مجله، اینترنت، تلویزیون و صدها و هزاران مرجع اطلاعاتی دیگر قطره هایی از این سیل داده ها هستند و طبیعی است که به موازات حسن ها ممکن است برخی از معایب هم گریبان گیر خانواده ها بشود، اما قطعا بهترین راهکار مقابله با این تهدیدها و تبدیل آن به فرصت پرورش دینی فرزندان است و نیمه وسیعی از این پرورش را مادر بر دوش می کشد، از آن لحظه تولد که اذان به گوش طفل خوانده می شود و کام او با تربت اعلای کربلا برداشته می شود تا زمانی که باید آموزش های لازم زندگی دینی به او داده شود، این مادر است که می تواند او را در برابر خطرات احتمالی واکسینه کند. اهمیت این حضور در جایی مشخص می شود که مرحوم فیض در تفسیر صافی ذیل آیه شریفه «هُوَ الَّذی یُصَوِّرُکُمْ فِی الْأَرْحامِ کَیْفَ یَشاءُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ» روایتی را نقل می کند که برای همه خصوصاً پدر و مادر تکان دهنده است می فرماید: «وقتی دو ملک مصور آمدند که بچه را تصویر و صورت بندی کنند، خطاب می شود به آن دو ملک که نگاه کنید به پیشانی مادر و سرنوشت این بچه را از آنجا برداشت کنید و آنچه را در پیشانی اوست همان را قضا و قدر و سرنوشت این بچه قرار دهید، بعد خطاب می شود اما بداء هم برای من قرار دهید. قضا و قدر تعلیقی است، در پیشانی مادر برای بچه و آن دو ملک همین کار را می کنند، سعادت و شقاوت و سرنوشت این بچه را از پیشانی مادر می گیرند و در پیشانی او می‌نویسند برای پروردگار عالم بداء قرار می دهند» معنی روایت این طور می شود که بداء برای من قرار دهید یعنی پدر و مادر دخالت مؤثر در سرنوشت بچه دارند و این مادر است که درکنار پدر نقشی تعیین کننده دارد، بنابراین از همین رو است که دائما توصیه می شود قبل از مادر شدن یک سری از امور را رعایت کنیم و بعد از اینکه به این مقام بلند رسیدیم، فرزند را رها نکنیم زیرا مادر خوب بودن سعادت بچه را در این هزاره تضمین می کند، حالا هرچقدر هم حجم وسیع داده ها به سمت خانواده ها هجوم بیاورد بودن یک مادر آگاه در خانواده که از اصول تربیت اسلامی مطلع است می‌تواند راه خطر های پیش روی فرزندان را سد کند، البته نباید فراموش کرد این رکن در کنار حضور پدر که مقامی والا در دین دارد می تواند نسلی دینی را به جامعه هدیه کند.