متأسفانه برخی مدیران باشگاهی و فدارسیون‌نشینان از این مهلت دوماهه به عنوان دستاورد مهمی برای فوتبال آسیا یاد می‌کنند در حالی که ما اعتقاد دیگری داریم.
همانگونه که مستحضرید کنفدراسیون فوتبال آسیا چندی پیش ضرب‌الاجلی برای باشگاههای ایرانی حاضر در لیگ قهرمانان آسیا تعیین کرد و خواهان آن شد که آنها تمام بدهی‌های خود به افراد حقیقی و حقوقی و مالیاتی را تا 9 شهریور تسویه کنند و در غیر این صورت نمی‌توانند مجوز حرفه‌ای دریافت کنند. این به منزله حذف تیم‌های بدهکار ایرانی از لیگ قهرمانان آسیاست.
موضوعی که خوشایند نیست اما می‌تواند به فوتبال ایران کمک کند! لطفاً تعجب نکنید! سالهاست تیم‌های باشگاهی ایران به لطف مدیران غیرفوتبالی قراردادهای آنچنانی با بازیکنان و مربیان داخلی و خارجی منعقد می‌کنند بی آن که بدان پایبند باشند!
چند سال پیش دوستان قانون سقف قرارداد را به تصویب رساندند که تبدیل به کف قرارداد بازیکنان شد! در ادامه سقف بودجه برای باشگاهها تعیین کردند که بی فایده بود و بدهی روی بدهی انباشته شد: مسئولیت این همه بدهی و شکایات بازیکنان و مربیان خارجی طلب‌کار به فیفا با کیست؟ مدیران ناوارد و نابلد باشگاهی به جای خود، اما آنچه تیم‌های ایرانی را نسبت به تعهدات خود بی‌تفاوت کرد، سهل‌انگاری فدراسیون فوتبال بود.
مشکل فقط فدراسیون تاج هم نیست. سیاست حمایت و دفاع کورکورانه(!) از باشگاههای بدهکار در دوران فدراسیون «علی کفاشیان» و دیگران هم بوده و امروز نهادینه شده است!
مهلت 2 ماهه «مهدی تاج» از AFC هم به تعبیری یک تنفس 2 ماهه برای بیماری است که بر چشم بر هم زدنی به پایان می‌رسد. دوباره محکوم و محروم می‌شویم و حتی ممکن است از لیگ قهرمانان آسیا هم اخراج شویم!
کاشکی «مهدی تاج» وساطت نمی‌کرد. چه خوب می‌شد به جای پادرمیانی خود فدراسیون دست به کار می‌شد و داوطلبانه باشگاههای بدهکار را محروم می‌کرد. تیم‌هایی که با خیال راحت از حمایت فدراسیون بدهی روی بدهی انباشته می‌کنند و کماکان هم ادامه می‌دهند!
یکی قریب به 200 میلیارد تومان بدهی دارد و دیگری بالای 100میلیارد تومان در حالی که آه در بساط ندارند! کاشکی رئیس فدراسیون فوتبال به جای وساطت نزد شیخ سلمان شیعه کش بحرینی گامی برای زنده کردن حق پخش تلویزیونی مسابقات فوتبال برمی‌داشت تا باشگاههای ایرانی درمانده چند میلیارد تومان نباشند اما...
در پایان یکبار دیگر یادآور می‌شویم؛ اسم این پادرمیانی را دستاورد نمی‌توان گذاشت!
