اینکه در لیست ۴۰ نفره تیم ملی تنها ۴ بازیکن جدید به اسامی: وحید امیری (نفت تهران)، سروش رفیعی (فولاد خوزستان)، محسن دلیر (تراکتورسازی تبریز) و اکبر صادقی (پدیده) دیده شوند نشان دهنده آن است که سرمربی تیم ملی کماکان به دنبال استفاده از نفرات قبلی است و اعتقادی به نسل جوان و پدیده‌های لیگ بر‌تر ندارد. از آن گذشته هیچ تضمینی هم وجود ندارد که همین نفرات جوان هم در لیست نهایی تیم ملی حضورداشته باشند.
از طرفی دعوت از ۶ هافبک دفاعی به اردوی تیم ملی نشانگر احتیاط، تفکرات دفاعی ترس «کارلوس کی روش» است که بعید می‌دانیم بر خلاف جام جهانی در جام ملتهای ۲۰۱۵ آسیا (استرالیا) جواب بدهد! این در حالی است که در حین مذاکرات فدراسیون فوتبال با «کارلوس کی روش» و چانه‌زنی دوستان برای امضاء قرارداد قطری‌ها و اماراتی‌ها در قلب اروپا اردو زده و به مراتب از لحاظ آمادگی جسمانی و زمانی از ما جلوترند.
همچنین طبق اخبار واصله عربستان سعودی، امارات و چند کشور دیگر با پوست‌اندازی و استفاده از چهره‌های جدید پای به جام ملتهای آسیا می‌گذارند و قصد دارند نسل آینده فوتبال خود را بسازند، اما ما همچنان می‌خواهیم با «جواد نکونام» ۳۵ ساله یا به قولی دیگر۳۸ ساله به استرالیا برویم!
به نظر می‌رسد افکار «کارلوس کی روش» بیش از آنکه درگیر ساختن تیم ملی باشد، مشغول مخالفان خود است. مرد پرتغالی می‌خواهد جلوی برخی منتقدان ایرانی از جمله «امیرقلعه نویی» کم نیاورد و بر همین اساس با دعوت از بازیکنان سن و سال دار و با تجربه تلاش می‌کند در جام ملتهای آسیا در مرحله اول حذف نشود!
از سرمربی خارجی انتظار دیگری نمی‌رود، زیرا او به فکر تمدید قرارداد خود است و شاید از لحاظ حرفه‌ای حق داشته باشد نتیجه‌گرا باشد! اما این وسط چرا هیچ کس «کی روش» را توجیه نمی‌کند؟ آیا می‌توان امید داشت که با سیستم بازی در جام جهانی هم برابر ژاپن، کره جنوبی، استرالیا و... قد علم کرد؟ بازی با بوسنی خاطرتان هست؟
بی‌تعارف تیم ملی ملک شخصی «کارلوس کی روش» و دیگران نیست و اگر درهای این تیم به روی جوانان بسته باشد به زودی فوتبال ایران برای جانشینی نفرات فعلی به بن‌بست بزرگی خواهد رسید. از ما گفتن بود!
