سیده فائزه شیرازی- تا به حال به این موضوع اندیشیده اید که اگر ستون یک بنایی آسیب ببیند، ممکن است تک تک آجرهای آن فرو بریزد؟ به عبارت دیگر هنگامی که عمود خیمه‌ای پایین آورده شود، دیگر آن خیمه، خیمه نیست.
تصور کنید بنای عظیمی ساخته شده و جمع کثیری خوب یا بد، کم یا زیاد روزگارشان را در آن سپری می‌کنند؛ اگر در این مکان فرد یا افرادی پیدا شوند که به علت پاره‌ای مشکلات مثلا نداشتن سیستم گرم نگه دارنده در زمستان پیشنهادشان این باشد که ستون اصلی و به تبع آن کل خانه خراب گردد، قطعاً مورد نکوهش سایرین قرار خواهند گرفت. خصوصاً در یک بنای تازه ساز همه تلاش می‌کنند تا کاستی ها را برطرف سازند؛ چراکه با از بین رفتن آن آحاد
ساکنین سرپناهشان را از دست داده و در نتیجه حیاتشان به خطر می‌ا‌فتد.
من و شما هر روز با این موضوع مواجهیم که برخی با بهانه های مختلف، گاهی پیش پا افتاده و گاهی هم حتی مهم، تیشه ای برداشته و قصد آسیب رساندن به این ستون را دارند. شاید خودمان نیز خواسته یا ناخواسته با انتقاد بیجا خانه آباد خویش را مورد سوء قصد قرار داده باشیم. هر چند که به فضل الهی این ستون مستحکم و پابرجاست اما آیا این استحکام، توجیحی برای رفتار نا صحیح ما خواهد بود؟ اساساً مخالفت با بنای نظام جمهوری اسلامی که ستون و پایه محکمی دارد، آسان‌ترین گزینه‌ا‌ی است که می‌توان انتخاب کرد؛ غافل از آنکه اگر چتر حمایتی این حکومت، برفراز آسمان این مرز و بوم نباشد، رگبار تند حوادث تلخ و دولت‌های مستکبر عالم، ما را در خود فرو خواهد برد.
کاش همه آنها که ادعای تعقل و تفکر و در عین حال انسان دوستی دارند خوب بیندیشند؛آری درست می‌گویند، همچون هر مجموعه انسانی که افراد آن معصوم نیستند، ظلمهایی در گوشه و کنار جامعه رخ می‌دهد؛ اما اگر بساط حکومت اسلامی برچیده شود، هرآینه ظالمینی مسلط خواهند شد که آلبومی از ظلمهای کوچک و بزرگشان، هر روز در همین همسایگی ما اتفاق می افتد.
آیا قرآن را مطالعه ننموده‌اند که هرگونه امری را که زمینه سرپرستی باطل را فراهم سازد، ابطال می نماید و بدین منظور دستور می‌دهد با کسانی که خارج از دین هستند، هیچ گونه پیوند نصرت و محبت برقرار نشود؟1 (یا أیّها الذین آمنوا لا تتّخذوا الیهود و النصاری اولیاء بعضهم اولیاء بعض و مَن یتولهم منکم فانه منهم إنّ الله لایهدی القوم الظالمین)2
با هر اعلام نظری، باید دید چه کسانی خوشحال و چه کسانی ناراحت می شوند؟
مخالفت با این شجره طیبه خوشحالی دشمن را در پی خواهد داشت. باور کنیم امروز تاریخ در موقعیتی حساس قرار دارد، کوچکترین حرکت اشتباه می‌تواند ما را از سرانجام خوش تاریخ، سالها دور نماید. همین طور انتخاب مسیری درست می‌تواند ما را به حیات طیبه وعده داده شده نزدیک نماید.
وطن ما ایران، خانه ای است که زیر سقف آن آرام گرفته ایم. هر یک از ما اگر به خود رجوع کند آرامش و امنیت را در زیر آسمان این مرز و بوم وجدان می‌کند. ستون این خانه، پدری مهربان و دلسوز است که هرچند قدر او را نمی‌شناسیم، اما خاطرمان آسوده است که با حضور او خیلی از اتفاقات ناگوار برای ما نمی افتد.
هرگونه تعرض به مارا بر نمی‌تابد و با قدرتی که متصل به سرچشمه‌ای زلال است برسر محافظت و مراقبت از ما ایستاده است. امام رضا علیه السلام می فرمایند: «همانا اگر خداوند برای مردم، امامی که سرپرست، امانتدار، نگهبان و نگهدار آنان باشد قرار نداده بود، شیرازه پیوند مردم از هم می‌پاشید و اساس دین از بین می‌رفت و
برنامه های اجتماعی اسلام دگرگون می‌شد.»
امروز بعد از سالهای طولانی که از غیبت حضرت ولی عصر می گذرد، برای اولین بار این فرصت برای ما فراهم آمده است که زیر پرچم اسلام زندگی کنیم. این نعمت بزگ یقیناً سپاسی در خور می‌طلبد. سکوت و موضع بی طرفی نه تنها سپاس تلقی نمی شود، بلکه در طول تاریخ فجایع عظیمی به بار آورده است.
قرآن کریم می‌فرماید:(وأمّا بنعمه ربِّک فحدِّث)
(ونعمت های پروردگارت را باز گو کن) تا دیر نشده برای شکرگزاری به یاری این حرکت خداجویانه بپاخیزیم. امام علی علیه السلام می فرمایند: هرکس در وقت یاری رهبرش در خواب باشد زیر لگد دشمنش بیدار می‌شود.
پی نوشت:
1- جوادی آملی،ولایت فقیه،1372،مرکز نشر فرهنگی رجاء،چاپ سوم،ص30
2- مائده،51
3-ضحی،11
4-غررالحکم،ص422
