«از هر نعمتى که خداوند در اختیارت گذاشته به راه صلاح مصرف کن، و هیچ نعمت خداداده را به تباهى نبر، باید نشانه نعمت‌هایى که خداوند به تو داده در تو دیده شود. آگاه باش بهترین مؤمنین بهترین ایشان است در پیش فرستادن جان و اهل و مالش در راه حق، که هر آنچه از نیکى پیش فرستى براى تو ذخیره شود، و آنچه را به جاى گذارى خیرش براى غیر تو خواهد بود. از همنشینى با کسى که رأیش سست و کارش زشت است بپرهیز...» (بخشی از نامه 69 نهج البلاغه)