بسیاری از شیعیان هم نذر می‌دهند به این نیت که نذرشان در واقع صدقه‌ای باشد تا ثواب آن را به اولیای الهی هدیه کند و یا از جانب کسی که از دنیا رفته انجام دهد و این کار هیچ اشکالی ندارد.
این شبهه زائیده اندیشه وهابیت است. آنها نذر برای اولیاء و صالحان را تحریم می‌کنند. بن باز مفتی سابق وهابیان می‌گوید: «از اقسام کفر در فعل قربانی برای غیر خدا نمودن و قصد قربت به آنان نمودن است که کسی برای اصحاب قبور گاوی یا گوسفندی و یا مرغی قربانی نماید.» محمد بن عبدالوهاب می‌نویسد: «پیامبر (ص) با مشرکان جنگید تا اعمالی مانند قربانی کردن تنها برای خدا باشد.» اما واقعاً شیعیان برای مومنان دیگر نذر می‌کنند یا ثوابش را به آنها هدیه می‌کنند؟ حقیقت این است که آنچه در میان مسلمانان و به ویژه شیعیان رایج است نذر برای خدا و اهدای ثواب برای صالحان و مومنان است. شیعه هم معتقد است که نذر برای غیر خدا به این قصد که آن شخص شایستگی نذر کردن را دارد و از آن جهت که مالک اشیا بوده و زمام امور به دست اوست کفر و شرک است. بسیاری از شیعیان هم نذر می‌دهند به این نیت که نذرشان در واقع صدقه‌ای باشد تا ثواب آن را به اولیای الهی هدیه کند و یا از جانب کسی که از دنیا رفته انجام دهد و این کار هیچ اشکالی ندارد. عزامى شافعی در «فرقان القرآن» می‌گوید: «کسى که از چگونگى انجام این کار‌ها از مسلمین آگاه باشد خواهد دانست که قصد آنان از ذبایح و نذرهایى که براى مردگان از انبیاء و اولیاء مىکنند چیزی جز صدقه از ناحیه آنان نیست و ثواب این اعمال را هدیه آنان مىنمایند زیرا دانستهاند که اجماع اهل سنت معتقد شده که صدقه زندهها براى اموات مفید است و به آنها واصل خواهد شد.»
احادیث متعددی در کتاب‌های اهل سنت بر جوازچنین نذری دلالت دارد که به یک نمونه اشاره می‌کنیم. ثابت بن ضحاک از پیامبر اکرم (ص) روایت کرده است که شخصی به پیامبر اکرم (ص) عرض کرد: نذر کرده‌ام حیوانی را در بوّانه نزدیکی ساحل ذبح کنم. آیا این نذر صحیح است؟ پیامبر اکرم (ص) فرمود: آیا در زمان جاهلیت در آنجا بتی پرستش می‌شد؟ عرض کرد: خیر. فرمود: آیا در آنجا محل به پاداشتن یکی از اعیاد جاهلیت بود؟ عرض کرد: خیر فرمود: به نذر خود وفا کن (یعنی در همان جا گوسفندی را ذبح کن) زیرا فقط در دو مورد نذر کردن صحیح نیست: نذر در معصیت خداوند و نذر در موردی که ملک خود او نباشد. (سنن ابی داود، ص۶۳۰)
