زنان

می‌خواهم خانه‌دار باشم

مهیا کردن یک مکان امن و سرشار از آرامش البته از مهمترین وظایف یک زن است و این اصلی است که متأسفانه جامعه غرب آن را گم کرده است و به دلیل کم رنگ شدن نقش زن خانه‌دار در این جوامع اصولاً هویت مکانی به نام خانه نیز از بین رفته است زیرا در این محیط دیگر کسی پیام آور امنیت روانی و به بیان ساده تر اسباب دلگرمی اعضای خانواده نیست .
اعظم نصیری- خانه مکانی است برای استراحت کردن، زندگی کردن و آسودن. در این مکان معمولاً یک فرد و یا یک گروه که گاه تشکیل یک خانواده را میدهند زندگی میکنند و وسایل خود را در آن نگهداری میکنند. در فرهنگ سنتی و عامه ایرانی گاه از اصطلاح «چهار دیواری» به جای خانه استفاده میشود.

این تعریف ارائه شده از خانه چیزی است که با معیارهای دنیای مدرن منطبق است، دنیایی که حتی در آن  ممکن است یک نیمکت را که شب را روی آن به صبح برسانید خانه بنامد. این در حالی است که مطابق تفکر اسلامی خانه اولین مکان رشد اندیشه های انسان در آغوش افرادی است که اجتماع آنها را در کنار هم خانواده می نامد و این نهاد اجتماعی مهم در تمام جوامع بشری دارای کارکرد یکسانی است؛ کارکردی که می تواند هویت بخش و مفید برای مجموعه ای بزرگتر به نام جامعه باشد.

اما در این بین نقش زن در خانه به عنوان یکی از ارکان و اعضایی که سبب شکل گیری و قوام نهاد خانواده میشود از اهمیت فوقالعادهای برخوردار است و رهبر معظم انقلاب امام خامنه ای در این خصوص اینگونه می فرمایند: «در مسئله زن آنچه که در درجه‏ اول اهمیت قرار دارد، مسئله‏ «خانواده» است؛ نقش زن به عنوان عضوى از خانواده. به نظر من از همه‏ نقشهائى که زن میتواند ایفاء کند، این اهمیتش بیشتر است.»

خانه و خانواده در جامعه ایرانی با محوریت تفکر اسلامی مفهومی گسترده تر از یک چهاردیواری دارد و قطعاً با مروری کوتاه به تفکر اسلام نسبت به زن پی میبریم که زنان در این حیطه وظیفهای خطیر را بر دوش دارند؛ وظیفهای که امروز از آن تحت عنوان خانهداری یاد میشود و با توجه به نفوذ ایده های غربی کم کم به دست فراموشی سپرده می شود چرا که زنان دیگر به عنوان اینکه آنها یک زن خانهدار هستند به خود مباهات نمیکنند و به تأسی از غرب بیشتر علاقهمند به گذراندن اوقات خود در بیرون از منزل و با عنوان های مردانهای مانند مهندس، کارمند و مانند آن هستند. این همان زنگ خطری است که رهبر انقلاب با یادآوری مسئولیت خانهداری به ما زنان گوشزد می کنند. البته نکته بسیار جالب توجه به لفظ خانهداری است چرا که با دقت در این کلمه متوجه می شویم که این مسئولیت برابر است با حفظ و حراست از جایی که ما آن را خانه می نامیم و از آن مهمتر مسئولیتی است که در پی این امر بر دوش ما گذاشته می شود یعنی تغذیه روحی و عاطفی افرادی که در جایی به نام خانه و زیر چتر حمایتی ما به عنوان همسر و فرزند زندگی می کنند.

مهیا کردن یک مکان امن و سرشار از آرامش البته از مهمترین وظایف یک زن است و این اصلی است که متأسفانه جامعه غرب آن را گم کرده است و به دلیل کم رنگ شدن نقش زن خانهدار در این جوامع اصولاً هویت مکانی به نام خانه نیز از بین رفته است زیرا در این محیط دیگر کسی پیام آور امنیت روانی و به بیان ساده تر اسباب دلگرمی اعضای خانواده نیست .

حالا جامعه ما با بازگشت به سبک زندگی اسلامی و احیای جایگاه والای خانهداری علاوه بر حفظ هویت خانه و خانواده میتواند از بسیاری از بزهههای اجتماعی جلوگیری کرده و با اتکا به نقش مهم زن خانهدار نسلی پاک و صالح به جامعه آینده تحویل دهد و این مهم تنها با اتکا بر منویات مقام معظم رهبری و تولید فکر واندیشه های نو در این حوزه محقق خواهد شد.

*کارشناس ارشد مطالعات زنان

https://shoma-weekly.ir/axTLbd