فاطمه رهبر- با توجه به اینکه موضوع مهریه در جامعه امروز ما تبدیل به یک موضوع چالشی شده است و متأسفانه این موضوع که جز احکام الهی و دینی است با مسائل اجتماعی روز و نگاههای غربی و منفعت‌گرایانه و بسیاری از مسائل دیگر آمیخته شده است و امروز به شکل ناهنجار فعلی در آمده است.
به هر روی فلسفه مهریه این است که دخترخانم در شروع ازدواج با دریافت مهریه به اصطلاح یک پشتوانه اقتصادی داشته باشد و از طریق این پشتوانه اقتصادی بتواند خود و بعضاً خانواده همسرش را تأمین کند. ولی در شرایط فعلی جامعه ما در فرهنگ ایرانی مهریه به صورت یک ضرب‌المثلی در آمده که (مهریه را چه کسی داده و چه کسی گرفته) از سوی دیگر نیز این امر با مسائلی نظیر چشم و هم‌چشمی‌های خانوادگی به شکل ناهنجاری در آمده که بعضاً حتی جنبه مالی نیز نداشته و از لحاظ منطقی وعقلی نیز قابل توجیه نیست که ما با جلساتی که در ستاد دیه کشور با مسئولین داشتیم سعی نمودیم این مشکلات را رفع کنیم و به ساماندهی این مسئله مهم پرداختیم و برای اینکه این موضوع را قانونمند نماییم نظرات افراد مختلف مخصوصاً برخی از علما و روحانیون را مد نظر قرار دادیم که اتفاق نظر بر این امر بود که مهریه مطابق نگاه اسلام هدیه‌ای است که از جانب مرد به زن تعلق می‌گیرد و نمی‌شود برای میزان هدیه حدی تعیین نمود و اگر بخواهیم برای مهریه حدی تعیین کنیم این کار غیرعقلائی و غیر شرعی است. بنابراین می‌بایست در این مورد فرهنگسازی صورت گیرد و هم اقداماتی اتخاذ شود که انشاءالله میزان مهریه به حد معقول و شرعی برسد.
با گفتگوهایی که صورت گرفت در لایحه حمایت از خانواده پیشنهاداتی مطرح شد که مجلس آنها را مورد تأیید قرار نداد و کلاً حذف شد و در نهایت مجلس به این نکته رسید که میزان مهریه می‌تواند آزاد باشد و مطابق سلیقه و شأن افراد تعیین شود اما در صورتی که زن مهریه خود را در هر زمان مطالبه کرد دادگاه اموال و استطاعت مالی مرد را مورد بررسی قرار می‌دهد که در این صورت دو حالت متصور است.
در صورت اول چنانچه زوج دارای تمکن و استطاعت مالی بود مطابق حکم دادگاه همه مهریه را می‌بایست به زوجه پرداخت نماید.
در صورت دوم چنانچه زوجه مهریه را مطالبه کرد و مطابق بررسی‌های دادگاه زوج از استطاعت و تمکن مالی برخوردار نبود دادگاه فقط 110 سکه را از زوج مطالبه می‌کند و البته این تعداد نیز مطابق استطاعت مالی زوج به صورت اقساط پرداخت می‌شود. بنابر این آنچه که اصل به حساب می‌آید این است که ما در درجه اول میزان مهریه را کاهش دهیم زیرا مهریه ضمانتی برای خوشبختی و ادامه زندگی نیست.
نماینده مردم تهران در دوره هشتم و منتخب دوره نهم مجلس شورای اسلامی