هرچند همه ادیان الهى مقام ارزشمندى براى مادر قائلند و به او احترام مى گذارند ولى اسلام بیش از دیگر مکاتب به این مسئله توجه نموده و به مادر عظمت بخشیده است.
شکى نیست که مادر از هر جهت مقام ارجمند و والایى در همه ادیان داشته و دارد و همگان با دید احترام به او مى نگرند و به عظمت و بزرگى از وى یاد مى کنند. هر دین و آیینى که در طول تاریخ آمده به این مسئله توجه کرده و مردم را به خدمت به مادر فراخوانده است. همان‌گونه که دین نسبت به سایر پدیده هاى عالم اظهار نظر مى کند، جهان را آن گونه که هست به ما مى نمایاند و در امور ارزشى ارزش ها را معرفى و در مورد آنها ارزش گذارى و داورى مى نماید؛ درباره مادر ومقام و جایگاه او نیز ساکت نبوده، بلکه عنوان مادرى را جایگاهی بس والا و ارزشمند دانسته، مقام وى را گرامى مى دارد. ادیان مختلف با همه اختلافاتى که دارند در این زمینه اتفاق نظر داشته و همه با دید احترام به مادر مى‌نگرند و مقام مادر را از مقام هرکس دیگر برتر و بالاتر مى‌دانند. هرچند همه ادیان الهى مقام ارزشمندى براى مادر قائلند و به او احترام مى گذارند ولى اسلام بیش از دیگر مکاتب به این مسئله توجه نموده و به مادر عظمت بخشیده است. حقوقى را که اسلام براى مادران مشخص کرده، بسیار فراتر از حقوقى است که براى دیگران حتى پدر قائل شده است؛ چرا که مادر مربى انسان و در حقیقت پرورش دهنده جامعه است و اوست که مى تواند فرد و جامعه را به سعادت برساند و یا به شقاوت و بدبختى بکشاند.قرآن کریم: کلمه مادر را به اشکال مختلف، به صورت مفرد و جمع به کار برده است. خداوند در هر یک از آیات، با عظمت و بزرگى از مادر یاد کرده و به نوعى از مقام او تمجید نموده است چرا که وحى و الهام مستقیم خدا به مادر موسى، اظهار ارادت و نیکویى عیسى به مادر، بیان زحمات و رنج‌هاى مادر در قرآن کریم و همچنین دستور حق تعالى به احسان و نیکى نسبت به پدر و مادر، همه گواه بر رفعت جایگاه مادر است.خداى تعالى در سوره لقمان و احقاف پس از توصیه به احسان والدین، تحمل رنج و زحمت هاى مادر را بیان مى کند و مىفرماید: «مادر فرزند را با ناراحتى حمل مى کند و با ناراحتى بر زمین مى‌گذارد و دوران حمل و از شیر باز گرفتنش سى ماه است تا زمانى که به کمال و رشد برسد و به چهل سالگى بالغ گردد. بیان رنج و تلاش مادر با این که پدر نیز در اغلب سختى هاى تربیت فرزند شریک است، خود دلیل بر اهمیت و ارزش کار مادر است. روشن است، کسى نزد حق تعالى مقام بالاتر دارد که کار ارزشمندترى انجام دهد.نکته قابل توجه در آیات مربوط به احسان پدر و مادر این که خداوند ابتدا به نیکى کردن نسبت به پدر و مادر هر دو دستور مى دهد، سپس بدون ذکر زحمات پدر، مشکلات و ناراحتى هاى مادر را بیان مى کند. گویى، مادر عامل اصلى در لزوم نیکى به والدین بوده و کار او آن قدر ارزشمند است که احسان به پدر را نیز بر فرزند واجب مى سازد. اگر نبود صبر و پایدارى مادر، در برابر سختى هاى دوران باردارى و پذیرش ناگوارى هاى طاقت‌فرساى دوره شیردهى و تربیت فرزند، شاید به این قطع و حتم به احسان والدین به صورت مطلق حکم نمى شد. تا آنجا که مسئله نیکى به پدر و مادر در قرآن کریم همتراز با عبادت خداى متعال به حساب آمده است وحق‌گذاری آنان تا پایان عمر بر فرزندان واجب است.
منبع:تبیان