زنان

مشاغل خانگی، راهی برای حضور زنان در اقتصاد مقاومتی

مشاغل خانگی آن قبیل فعالیت‌هایی است که توسط عضو یا اعضای خانواده در فضای مسکونی و در قالب یک طرح کسب و کار، بدون مزاحمت و ایجاد اخلال در آرامش واحدهای مسکونی همسایه شکل می‌گیرد و به تولید کالای قابل عرضه به بازاری خارج از محیط خانه منجر می‌شود.
فرناز ارشدی- وقتی صحبت از اقتصاد مقاومتی و اتکا به نیروی داخلی به میان میآید، ناخودآگاه این مساله باید به حوزه زنان نیز تسری پیدا کند به بیان بهتر زنان هم باید به عنوان نیروی داخلی وارد میدان شوند البته حضور آنها در این گستره کمی در قیاس با مردان متفاوت است، زیرا آنها ابتدا به ساکن باید به مسئولیت مادری و خانه داری که دو جایگاه مهم و مورد تاکید است توجه کنند؛ بنابراین از یک طرف برای جلوگیری از خدشه وارد شدن به این دو مقوله و ایجاد حس مفید بودن و مشارکت در اجرای اقتصاد مقاومتی بهترین نسخهای که برای زنان پیچیده میشود روی آوری به مشاغل و کسب و کارهای خانگی است.

 در تعریف این گونه کسب و کار باید گفت، مشاغل خانگی آن قبیل فعالیتهایی است که توسط عضو یا اعضای خانواده در فضای مسکونی و در قالب یک طرح کسب و کار، بدون مزاحمت و ایجاد اخلال در آرامش واحدهای مسکونی همسایه شکل میگیرد و به تولید کالای قابل عرضه به بازاری خارج از محیط خانه منجر میشود.

طبیعی است که گرایش به چنین اشتغالی محاسن و معایبی را به دنبال دارد. از جمله مزایای فرصتهای شغلی در خانه مراقبت از فرزندان به شکل کاملا مستقیم، کاهش هزینههای رفت و آمد و به طبع آن خلاصی از مشکل ترافیک کلان شهرهایی مثل تهران است که در آرامش خلاصه میشود و به تعبیر جامعهشناسان گرایش به این نوع کارها علاوه برآنکه سبب کسب یک پایگاه اقتصادی بین خانواده و سپس جامعه میشود، به کاهش تنش و استرسهای یک زن که ناشی از عدم حضورش در کنار فرزندان و خانواده است منجر خواهد شد.

یکی دیگر از مزایای مشاغل خانگی انعطاف پذیری این نوع کارها است به طوری که فرد با هزینه بسیار کمی میتواند نسبت به تغییر و بهبود کارش اقدام کند. توسعه فرهنگ کار در خانواده را هم نمیشود نادیده گرفت در عین حال که فرزندان از حضور مادر در خانواده احساس امنیت میکنند، اهمیت کسب و کار البته از نوع حلالش را از نزدیک یاد میگیرند. اما شاید یک نگرانی عمده در مورد این مشاغل مطرح است این باشد که ممکن است محصولات تولید شده بازاری برای فروش پیدا نکنند، اما مطابق آنچه شنیده شده، باید گفت که بر اساس قانون مشاغل خانگی شهرداریها موظف هستند تا به افرادی که در خانههایشان مشغول تولید هستند، برای عرضه محصولاتشان کمک کند. به طور مثال بازارچههایی که گاهی در گوشه و کنار شهرها برپا میشوند، جایی برای عرضه محصولات با حمایت شهرداریها است، البته باید گفت ستاد مشاغل خانگی گاهی نسبت به تامین مواد اولیه و بازار فروش این محصولات تعهداتی را دارد که تاکنون در برخی از موارد مانند قالی بافی به اجرا درآمده است این سیاست درست شبیه سیاستی است که کشورهای توسعه یافته در قبال این مشاغل دارند، آنها حدود ۲۰ درصد از سهمیه مشاغل در کشور خود را به این نوع ویژه از اشتغال اختصاص دادهاند، در کشور ما نیز با توجه به اصل ۴۳ قانون اساسی تامین شرایط و امکانات کار برای همه و قرار دادن وسایل کار در اختیار کسانی که قادر به کارهستند ولی وسایل آن را ندارند، بر عهده دولت است وجود این قانون از اهمیت توجه به مقوله تولید در کشورحکایت میکند؛ بنابراین دولت موظف است از مشاغل خانگی حمایت کند، درحقیقت حمایت از مشاغل علاوه بر اینکه اقتصاد پویایی را برای خانواده و سپس جامعه به ارمغان میآورد باعث میشود به خودی خود به عنوان الگویی موفق برای اشتغال بانوان مدنظر قرار بگیرد تا ضمن کمک به اقتصاد، تامین امنیت روانی و استحکام بنیان خانواده، زمینه بروز خلاقیت و نوآوری علاقمندان به فعالیتهای اجتماعی را فراهم کند و از سویی نیز حس اتکا به نیروی و توان داخلی را که یکی از ارکان اصلی در اقتصاد مقاومتی است تقویت نماید.

*کارشناس علوم اقتصاد

https://shoma-weekly.ir/v9scVf