مشخص است که تحقق بخشیدن به این مهم، مستلزم صرف زمان کافی است، لیکن تبلور عزم مسئولین پس از سپری شدن این مدت در راستای اجرایی نمودن این رهنمود ارزشمند چه بوده است؟
حمایت از تولید ملی، بی شک راهکارهای مخصوص به خود را می‌طلبد که از آن جمله می‌توان به استفاده از تولیدات داخلی اشاره نمود. کاهش واردات و جلوگیری از واردات اقلام غیرضروری، ترویج فرهنگ استفاده از تولیدات داخلی، از جمله مواردی هستند که در نهادینه شدن این امر تأثیرگذارند، از این رو باید برخی تصمیمات در خصوص واردات چند هزار میلیارد تومانی دولت، مورد تجدید نظر قرار گیرد. تضعیف صنعت چای و ابریشم کشور، اجتماع کارگران صنوف مختلف در مقابل مجلس شورای اسلامی، بیکاری تدریجی شالیکاران ناتوانی در عدم تأمین هزینه‌های تولید و تبدیل شالیزارها به ویلا، دور ریختن محصولات کشاورزی توسط بسیاری از کشاورزان و باغداران، مهاجرت برخی کشاورزان به علت نبود بازار، همه و همه از پیامدهای واردات بی رویه هستند.  از سوی دیگر حمایت از تولید ملی، حمایت از تولید کنندگان است، شاهدیم که مراکز تولیدی به علت افزایش هزینه‌ها، خصوصاً افزایش قیمت حاملهای انرژی، کمبود شدید نقدینگی و عدم پرداخت یارانه بخش تولید از طرف دولت، دچار مشکلات و معضلات عدیده‌ای همچون؛ کاهش چشمگیر تولید. ناتوانی در تأمین مواد اولیه در صنعت نساجی، افت کیفیت محصولات در صنعت مواد شوینده به علت عدم تعادل بین قیمت تمام شده و قیمت تثبیت شده فروش و... هستند.
به همین جهت تزریق منابع مالی به بخشهای تولیدی و ایجاد زمینه مناسب برای رشد تولیدات داخلی در راستای تقویت تولید ملی، الزامی است. از یک طرف با توجه به اینکه کارگران از اساسی ترین ارکان کاردر هر جامعه هستند، پس حمایت از کارگران و نیروی کار را شاید بتوان یکی از تاثیرگذارترین مولفه‌ها در حمایت از کار دانست.
 حمایت از سرمایه‌های ملی، نوسازی صنایع، ارتقاء فرهنگ تعمیر و نگهداری صنایع، راه‌اندازی و به تولید رساندن هر چه سریعتر واحدهای معطل و مبارزه قاطع با مفاسد اقتصادی نیز طبعاً می‌توان میهن اسلامی را در صحنه مبارزه با توطئه‌های اقتصادی، یاوری توانمند باشد.