باتوجه به اینکه یک سوی ماجرای این مزون‌ها مشتریان غالب آن‌ها یعنی زنان هستند با رغبت به خرید محصول داخلی و بومی که اطمینان خاطر از تطابق فرهنگی البسه‌ای که می‌خواهند برای خود و خانواده تهیه کنند اقدام به خرید کرده و به شکلی کاملا خودآگاه در جریان ترویج مد و لباس در این فرایند گام‌های بلندی برخواهند داشت.
مطهره سادات هاشمی- در میان تمام آگهی‌ها تبلیغاتی که ممکن است هر روز برای تلفن همراهمان بیاید؛ به جرئت می‌توان گفت که حجم انبوهی از این پیام‌ها به امور غیرضروری اختصاص دارد و در میان این همه پیام که به یقین هزینه‌های کم و زیادی را بر دوش سفارش‌دهندگانشان می‌گذراند، تبلیغات گسترده مزون‌ها و فروشگاه‌های لباسی که عمدتا صاحبان آن‌ها از کشورهای دیگر اقدام به واردات البسه، آن هم بدون هیچ منع گمرکی و به واسطه سفر تفریحی به برخی از کشورها می‌کنند بیش از هرچیز می‌تواند حس خرید را در ما تحریک کند، این دسته از صاحبان کالا تلاش می‌کنند تا با عناوین مختلف نظیر ذکر قید تخفیف ویژه برای جذب مخاطب اجناس خود را به بهای بیشتر از آنچه از کشور مبدأ خریده‌اند در یک بازار داخلی که بیشتر شبیه بازار سیاه است به فروش برسانند. در این میان؛ اما مطابق یک نگاه گذرا به‌راحتی می‌توان گفت بیشتر افرادی که جذب این پیام‌های تبلیغاتی می‌شوند، زنان هستند؛ زیرا عموما این مزون‌های خانگی و به تعبیر بهتر فروشگاه‌های کوچک زیرزمینی محلی برای فروش البسه زنانه راه‌اندازی می‌شوند و طبیعی است که اغلب مراجعه‌کنندگان این اماکن نیز زنانی هستند که می‌خواهند با قیمتی به ظاهر نازل یا بلعکس، صاحب پوشاکی شوند که گوشه‌ای از آن نام یک برند خارجی حک شده است. این مزون‌ها که در شهرهای بزرگ نظیر تهران، اصفهان، مشهد و ... آن رشد قارچ‌گونه‌ای پیدا کرده‌اند بیش از هرچیز به اصل توجه به خرید کالای داخلی ضربه اساسی وارد می‌کنند؛ زیرا عموما با یک بررسی اجمالی در می‌یابیم که این پوشاک از کشورهایی نظیر دوبی و ترکیه به داخل کشور وارد می‌شوند و هیچ برتری از لحاظ کیفی به البسه تولید‌شده داخلی ندارند و معمولا از فاکتورهای پوشاک ملی که متناسب با فرهنگ بومی ما است نیز در این محصولات خبری نیست و به همین علت این فروشگاه‌ها گاهی به شکلی ناخواسته و گاهی نیز به‌صورتی کاملا عامدانه تبدیل به باشگاهی برای عرضه مدهای وارداتی به ایران می‌شوند و در گیر و دار عدم نظارت صحیح بر روی فعالیتشان هم راستا با برنامه رفع حجاب از جامعه ایرانی دست به دست سایر جریانات وارداتی در این حوزه می‌دهند. این درحالی است اگر این نمایشگاه کوچک و بزرگ خانگی که مشتریان و مخاطبان اصلی آن زنان جامعه ما هستند به شکلی کاملا کارشناسی‌شده ساماندهی شوند و با نظارت نهادهای متولی فعالیت اقتصادی و فرهنگی خود را به شکل ضابطه‌مند انجام دهند. علاوه‌بر آنکه بخشی از سرمایه خرید پوشاک را جذب تولیدات داخلی می‌کنند. بدین نحو از تولیدکننده ملی نیز حمایت کرده و در تحقق اقتصاد مقاومتی هرچند درحد یک گام کوچک، مؤثر واقع خواهند شد و می‌توانند به شکلی کاملا فرهنگی به فرایند ساماندهی مد و لباس کمک کرده و از ترویج بسیاری از مدهای نامتعارف به‌ویژه در حوزه پوشاک زنان و دختران جلوگیری کنند؛ از سویی باتوجه به اینکه یک سوی ماجرای این مزون‌ها مشتریان غالب آن‌ها یعنی زنان هستند با رغبت به خرید محصول داخلی و بومی که اطمینان خاطر از تطابق فرهنگی البسه‌ای که می‌خواهند برای خود و خانواده تهیه کنند اقدام به خرید کرده و به شکلی کاملا خودآگاه در جریان ترویج مد و لباس در این فرایند گام‌های بلندی برخواهند داشت.