تیم کشتی آزاد موفقیت چشمگیری را به‌دست‌آورده است و در آن شکی نیست ولی این وسط نقش مردم و تماشاگران چه بود؟ آیا بخش عمده‌ای از این پیروزی‌ها محصول حضور پرگرم مردم نبود؟
به راستی در کجای دنیا سراغ دارید که ساعاتی قبل از شروع یک مسابقه کشتی، تلویزیونی به‌صورت مداوم زیرنویس بدهد و از مردم تقاضا کند که به دلیل پرشدن سالن 12 هزار نفری لطفاً هواداران به ورزشگاه نروند؟!
اگرچه طی چندماه گذشته و به‌خصوص پس از المپیک مربیان و قهرمانان تیم‌ملی کشتی زحمات و تلاش‌های شبانه‌روزی را در خانه کشتی داشتند اما بی‌انصافی است اگر از کنار نقش غیر قابل انکار مردم و دوستداران این رشته بی‌تفاوت بگذریم.
توجه داشته باشید که رقابت‌های جام‌جهانی کشتی به‌صورت مستقیم و به‌صورت زنده از دو شبکه ورزش و سوم سیما پخش می‌شد و به‌رغم این مسئله مردم حاضر نشدند تیم ایران را در سالن آزادی تنها بگذارند. حضور بیش از 18 هزار تماشاگر در سالنی که گنجایش 12 هزار تماشاگر رادارد!
مردمی که به راستی ستاره مسابقات جام‌جهانی کشتی بودند و یا تشویق‌های کَر کننده خود انگیزه مضاعفی به کشتی‌گیران ایرانی بخشیدند.
کافی است نگاهی دوباره به کشتی صادق گودرزی و حریف روس او بیندازید تا خیلی چیزها دستگیرتان شود.
لحظه‌ای که در پایان تایم دوم کشتی و به شهادت غلامرضا محمدی، کشتی‌گیر 74 کیلوی کشورمان رو به رسول خادم کرده و می‌گوید که دیگر نای کشتی گرفتن ندارد و اگر اجازه بدهد می‌خواهد کشتی را واگذار کند و...
اما یک لحظه تشویق‌های بلند مردم چنان انگیزه و روحیه‌ای به صادق گودرزی بریده و خسته می‌دهد که از این رو به آن می‌شود ودر نهایت حریف روس خود را مغلوب می‌کند. از این صحنه‌ها در جام‌جهانی کشتی کم ندیده‌ایم کما اینکه مردم غیور کشورمان بارها در صحنه‌های اجتماعی، سیاسی و... هم ثابت کرده‌اند، حضورشان می‌توان چه حماسه‌هایی خلق کند. در واقع نه تنها در ورزش بلکه سیاست ما نیز از سرمایه‌های انسانی و مردمی بسیاری برخوردار است و مدیران و مسئولان باید قدر آنان را بدانند.
