راه مذاکره با هیچ دولتی غیر از دولت جعلی اسرائیل و رژیم سرنگون شده آفریقای جنوبی از طرف ایران اسلامی بسته نبوده و نخواهد بود ولی مذاکره‌ای که امروزه برای حفظ منافع نظام و مردم و حل بسیاری از مشکلات موجود آغاز گردیده، تا آنجا که تحقیقاً با هدایت و هماهنگی رهبری باشد، به نفع نظام وانقلاب خواهد بود زیرا اصول و آرمانها و خط قرمزها مشخص و حد حرکت و حد توقف نیز معین و طراحی شده خواهد بود.
نصر عزیزی - قریب سی و پنج سال مخاصمه و تنش دولت مستکبر آمریکا با ملت ایران فراز و نشیب‌های فراوانی داشت از بدو پیروزی انقلاب اسلامی و پس از افول جنگ سرد بین دو ابرقدرت جهان روزی نبود که نام و آوازه انقلاب اسلامی و مواضع الهی رهبری در صدر اخبار و رویدادهای بین‌المللی و بخصوص در مصاف با دولتهای مستکبر نباشد.
اما شرایط جاری انقلاب اسلامی با سرعت و رشد غیر قابل توصیفی در جایگاهی قرارد دارد که با محاسبه غالب مؤلفه‌های اقتدار و بخصوص اقتدار معنوی و نرم افزاری، ایران اسلامی در موضع برد و آمریکا و متحدانش در سراشیبی باخت هستند. این استدلال گزاره‌ای است که توسط تئوریسین‌ها و استراتژیست‌های آمریکایی و بخصوص امثال برژینسکی و مواضع محتاطانه کیسینجر بیان می‌‌شود. در حالی که در سفر رئیس جمهور محترم جناب آقای روحانی بیشترین نگاهها در آن همایش جهانی سران به هیئت ایرانی بوده است، چه شده که آقای روحانی با تدبیر و اقتدار و زیرکی مواضع نظام را با رساترین و مناسبترین گزینه‌ها اعلام نموده است؟
چه شده که رئیس جمهور ابرقدرتی که در روزهای اخیر چندین نامه و واسطه برای مقامات ما فرستاده و در سوریه طبل جنگ و سرنگونی دولت بشار اسد را نواخت؛ یکباره و عاجزانه به دنبال مذاکره‌ای ملتمسانه با رئیس جمهور ما بود؟
واقعیت این است که مؤلفه‌های اقتدار ما به حدی رسیده که سطح دیپلماسی را تا حدود زیادی از مواضع استقلال، اعتماد به نفس، پشتیبانی ملت، رضایت و هدایت رهبری و حفظ منافع ملی به سطح امکان بررسی و شروع مذاکره رسانده است. در طول سالهای گذشته به دلایل گوناگون آمریکاییها خواهان مذاکره با ما بوده‌اند و بصورت محدود و غیررسمی و مقطعی نظیر افغانستان و عراق مباحثی مبادله گردیده و همیشه شرط پاسخ مثبت از طرف ایران بود، ولی امروزه ما در جایگاهی قرار داریم که آمریکاییها و برخی دول اروپایی با مطالعه توانمندیهای نرم‌افزاری و سخت افزاری ملت ورهبر ایران و آزمایش عملی ایران اسلامی در جنگ 33 روزه حزب الله و جنگ 8 روزه غزه و میدان دیپلماسی استقرار حکومت شیعی در عراق، و ارتباط مناسب با کشورهای آمریکای مرکزی و حیاط خلوت آنها و تأثیرگذاری هدایتگری در بیداری اسلامی منطقه و بخصوص جنگ سه ساله سوریه و موضع پاسخگویی مناسب به حمله احتمالی آمریکا و اوج توانمندسازی نظامی و عملی، اوباما را به دنبال روحانی کشاند و چه خوب شدکه با همه کش و قوسها و رایزنی‌ها و واسطه‌گری‌ها و نامه‌نگاریها مذاکره‌ای آن هم تلفنی و ابتدایی در فرودگاه صورت گرفت.
اینکه نتیجه مذاکره هیئت ایرانی و1+5 و سایر مذاکرات و گفتگوی کوتاه با اوباما به کجا منجر شود، در درجه بعدی اهمیت قرار دارد. تا همین جا می‌توان ادعا نمود از منظر اقتدار ایران و اثبات برابری پای میز مذاکره و پافشاری بر اصول و آرمانهای انقلاب اسلامی و امیدبخش به بیداری اسلامی در بیان اسلام و برتری دست تعیین کننده ایران در سوریه و خاورمیانه و بیان توأم با منطق و استدلال و عدالت خواهی رئیس جمهور و رایزنی‌های گسترده صورت گرفته، برد با ایران بوده است.
نکته حائز اهمیت این است که راه مذاکره با هیچ دولتی غیر از دولت جعلی اسرائیل و رژیم سرنگون شده آفریقای جنوبی از طرف ایران اسلامی بسته نبوده و نخواهد بود ولی مذاکره‌ای که امروزه برای حفظ منافع نظام و مردم و حل بسیاری از مشکلات موجود آغاز گردیده، تا آنجا که تحقیقاً با هدایت و هماهنگی رهبری باشد، به نفع نظام وانقلاب خواهد بود زیرا اصول و آرمانها و خط قرمزها مشخص و حد حرکت و حد توقف نیز معین و طراحی شده خواهد بود.
ولی آنچه برای ادامه مذاکرات احتمالی مهم است، نوع هماهنگی با رهبری نظام بوده که دولت آقای روحانی باید با تدابیر لازم و ساز و کارهای مناسب و با استمرار ارتباط، اوج انتظارات ملت و خانواده معظم شهدا و جهان اسلام را در نظر داشته باشند و انتظار این است که تدبیر محاسبه شده ازد ولتمردان و هدایت مناسب با مقتضیات زمان در حیطه اراده رهبری و حمایت‌ها و پشتیبانی‌ها از ملت پشتوانه تجربه جدید در امور دیپلماسی ایران اسلامی باشد به نحوی که صدور آرمانهای انقلاب اسلامی را در متن خود داشته و موجب امیدواری اسلام خواهان جهان باشد.
اما شرایط جاری انقلاب اسلامی با سرعت و رشد غیر قابل توصیفی در جایگاهی قرارد دارد که با محاسبه غالب مؤلفه‌های اقتدار و بخصوص اقتدار معنوی و نرم افزاری، ایران اسلامی در موضع برد و آمریکا و متحدانش در سراشیبی باخت هستند. این استدلال گزاره‌ای است که توسط تئوریسین‌ها و استراتژیست‌های آمریکایی و بخصوص امثال برژینسکی و مواضع محتاطانه کیسینجر بیان می‌‌شود. در حالی که در سفر رئیس جمهور محترم جناب آقای روحانی بیشترین نگاهها در آن همایش جهانی سران به هیئت ایرانی بوده است، چه شده که آقای روحانی با تدبیر و اقتدار و زیرکی مواضع نظام را با رساترین و مناسبترین گزینه‌ها اعلام نموده است؟
چه شده که رئیس جمهور ابرقدرتی که در روزهای اخیر چندین نامه و واسطه برای مقامات ما فرستاده و در سوریه طبل جنگ و سرنگونی دولت بشار اسد را نواخت؛ یکباره و عاجزانه به دنبال مذاکره‌ای ملتمسانه با رئیس جمهور ما بود؟
واقعیت این است که مؤلفه‌های اقتدار ما به حدی رسیده که سطح دیپلماسی را تا حدود زیادی از مواضع استقلال، اعتماد به نفس، پشتیبانی ملت، رضایت و هدایت رهبری و حفظ منافع ملی به سطح امکان بررسی و شروع مذاکره رسانده است. در طول سالهای گذشته به دلایل گوناگون آمریکاییها خواهان مذاکره با ما بوده‌اند و بصورت محدود و غیررسمی و مقطعی نظیر افغانستان و عراق مباحثی مبادله گردیده و همیشه شرط پاسخ مثبت از طرف ایران بود، ولی امروزه ما در جایگاهی قرار داریم که آمریکاییها و برخی دول اروپایی با مطالعه توانمندیهای نرم‌افزاری و سخت افزاری ملت ورهبر ایران و آزمایش عملی ایران اسلامی در جنگ 33 روزه حزب الله و جنگ 8 روزه غزه و میدان دیپلماسی استقرار حکومت شیعی در عراق، و ارتباط مناسب با کشورهای آمریکای مرکزی و حیاط خلوت آنها و تأثیرگذاری هدایتگری در بیداری اسلامی منطقه و بخصوص جنگ سه ساله سوریه و موضع پاسخگویی مناسب به حمله احتمالی آمریکا و اوج توانمندسازی نظامی و عملی، اوباما را به دنبال روحانی کشاند و چه خوب شدکه با همه کش و قوسها و رایزنی‌ها و واسطه‌گری‌ها و نامه‌نگاریها مذاکره‌ای آن هم تلفنی و ابتدایی در فرودگاه صورت گرفت.
اینکه نتیجه مذاکره هیئت ایرانی و1+5 و سایر مذاکرات و گفتگوی کوتاه با اوباما به کجا منجر شود، در درجه بعدی اهمیت قرار دارد. تا همین جا می‌توان ادعا نمود از منظر اقتدار ایران و اثبات برابری پای میز مذاکره و پافشاری بر اصول و آرمانهای انقلاب اسلامی و امیدبخش به بیداری اسلامی در بیان اسلام و برتری دست تعیین کننده ایران در سوریه و خاورمیانه و بیان توأم با منطق و استدلال و عدالت خواهی رئیس جمهور و رایزنی‌های گسترده صورت گرفته، برد با ایران بوده است.
نکته حائز اهمیت این است که راه مذاکره با هیچ دولتی غیر از دولت جعلی اسرائیل و رژیم سرنگون شده آفریقای جنوبی از طرف ایران اسلامی بسته نبوده و نخواهد بود ولی مذاکره‌ای که امروزه برای حفظ منافع نظام و مردم و حل بسیاری از مشکلات موجود آغاز گردیده، تا آنجا که تحقیقاً با هدایت و هماهنگی رهبری باشد، به نفع نظام وانقلاب خواهد بود زیرا اصول و آرمانها و خط قرمزها مشخص و حد حرکت و حد توقف نیز معین و طراحی شده خواهد بود.
ولی آنچه برای ادامه مذاکرات احتمالی مهم است، نوع هماهنگی با رهبری نظام بوده که دولت آقای روحانی باید با تدابیر لازم و ساز و کارهای مناسب و با استمرار ارتباط، اوج انتظارات ملت و خانواده معظم شهدا و جهان اسلام را در نظر داشته باشند و انتظار این است که تدبیر محاسبه شده ازد ولتمردان و هدایت مناسب با مقتضیات زمان در حیطه اراده رهبری و حمایت‌ها و پشتیبانی‌ها از ملت پشتوانه تجربه جدید در امور دیپلماسی ایران اسلامی باشد به نحوی که صدور آرمانهای انقلاب اسلامی را در متن خود داشته و موجب امیدواری اسلام خواهان جهان باشد.