سید حسن رسولی فعال سیاسی اصلاح طلب در مصاحبه با روزنامه آرمان ملی بر ضرورت گفت و گوی ملی تاکید کرد و آن را پیش زمینه آشتی ملی دانست و توضیح داد:" یکی از مهم‌ترین مولفه‌های قدرت ملی هر کشوری رضایت مردم از عملکرد نظام سیاسی حاکم بر آن کشور است. به هر میزانی که روابط دولت با ملت صمیمی‌تر و برخوردار از اعتماد متقابل باشد، مصالح آن دولت و طبعا ملت برآورده می‌شود. یکی از مهم‌ترین دلایل بروز این اعتراضات خیابانی، فعال شدن گسل‌های نارضایتی بین بخش‌هایی در روابط و مناسباتشان با دولت است. اعتراض در کف خیابان همانند وجود تب در بدن انسان است. این اعتراضات نشانه‌ای از تب‌دار بودن جامعه و نارضایتی است. بنابراین اگر این فرض را قبول داشته باشیم، مهم‌ترین راه چاره برای بازگرداندن آرامش به جامعه ایران و برقراری گفت‌وگوهای دوجانبه در شرایط برابر بین نمایندگانی از دولت با افکار عمومی است"
سعید حجاریان تئوری‌پرداز شناخته شده اصلاحات نیز می گوید: " من به‌رغم این‌که معتقدم باب گفتوگو با حاکمیت باز نیست اما مصرانه می‌خواهم بگویم، باید در برخوردهای قضایی با بازداشت‌شدگان اخیر از رویه‌های دلبخواهانه جلوگیری کرد"
اسحاق جهانگیری، معاون اول دولت برآمده از اصلاحات در پست اینستاگرامی خود که با استقبال گسترده رسانه‌های همسو همراه بود، از حاکمیت خواست راه "گفت‌وگوی ملی" را باز بگذارد.
عماد الدین باقی هم در روزنامه سازندگی نوشت: " باید با متهمان حتی آنها که متوسل به اقدامات ناهنجار و رادیکال شده‌اند، نگاهی مداراجویانه داشت و منطقاً باید از تکرار روش‌هایی که این نارضایتی‌ها را شدیدتر می‌کند، پرهیز کرده و راهبردهای متفاوتی اتخاذ کرد. یک نگرانی جدی در این روزها، صدور احکام اعدام برای برخی از متهمان است. اظهارات برخی مقامات قضایی هم این نگرانی را جدی‌تر می‌کند."
علاوه بر موارد فوق افرادی همچون رئیس دولت اصلاحات ، بهزاد نبوی ، احمد زیدآبادی و... از ضرورت گفتوگو و وحدت ملی با اغتشاشگران سخن گفته‌اند.
سخن از آشتی ملی در حالی مطرح می شود که در حوادث اخیر مواضع مدعیان اصلاحات در همسویی با جریان تروریست رسانه‌ای ضدانقلاب قرار داشت و به تکمیل پازل آنها علیه نظام اسلامی و دامن زدن به اغتشاشات کمک کرد. آنها بدون هیچ مستندی از همان ابتدا انگشت اتهام را به سمت پلیس بردندو اغتشاشات را تقویت کرده‌اند! همین مواضع موجب شد تا افکار عمومی آنان را در شکل‌گیری وضع موجود سهیم بدانند و مواضع امروزشان را نیز مورد توجه قرار ندهند!
البته مفاهمه و گفتوگو، روش پسندیده‌ای است. اما گفتگو با چه کسانی باید صورت بگیرد؟ کسانی که با عث رعب و وحشت در جامعه می شوند ؟ با آنها که گلوی پلیسان و بسیجیان را با چاقو بریدند؟ یا آنها که چادر از سر بانوان رهگذر کشیدند و بی‌حرمتی کردند یا به اموال و خودروهای مردم خسارت زدند؟
با این وجود اگر بخواهیم به این پیشنهاد عمل کنیم و بخشی از جامعه که هنوز به اصلاح طلبان اعتماد و تعلق دارندرا به آرامش و عقلانیت و پرهیز از خشونت و دعوت کنیم و آنهایی که اصلاحات را متفاوت از براندازی می‌دانند از اغتشاشگران جدا کنیم و البته راهکار اصلاح طلبان هم با اقبال عمومی همراه شود. بهتر است اصلاح طلبان از خود شروع کرده و در گام اول مرزهای خود را از خشونت‌طلبان و اغتشاشگران و بالاخص طراحان و حامیان این فتنه‌ها جدا کنند و برخلاف گذشته جامعه را به آرامش و گفتوگو و پیگیری مطالبات از طرق قانونی دعوت کنند و پس از آن سناریوی خود را برای پایان بلوا در چارچوب قانون ارائه دهند.