جامعه ایرانی از آن دسته از جوامعی است که با بهره‌مندی از یک  فرهنگ اصیل و غنی خانواده را در مرکز توجه خود قرار می دهد و در این بین زن محور اصلی خانواده است او در کنار اینکه می تواند در ابتدا یک دختر و بعد همسر باشد نقش عظیم مادری را در زندگی زناشویی بر دوش می کشد، نقشی که هرچه از مقام و منزلت آن در بعد مادی و معنوی بیان شود کم است، اما ممکن است گاهی این نقش به واسطه عملکرد نادرست فرزندان توسط دیگران محل سرزنش و ملامت واقع شود، آنجا که کودکی ممکن است به اقتضای سن خود حرف هایی بزند که موجب ملامت توسط اقوام و آشنایان مادر شود که به طور مثال این مادر نتوانسته است کودکش را درست تربیت کند و یا در جایی که نوجوان و جوانی پا به میدان خطا می‌گذارد انگشت اتهام ممکن است به سمت مادر نشانه برود که این گرایش فرزند به راه نادرست در نتیجه تربیت غلط مادر بوده است. این درحالی است که تربیت عنصری است که اصولاً به واسطه پدر، مادر و سپس جامعه شکل گرفته و تثبیت می شود و آسیب شناسی مشکلات فرزندان از کودکی تا بزرگسالی، باعث می شود دریابیم مقصر اصلی در تربیت ناصحیح مادر نیست باید در این میان باور کنیم اگر فرزندی به خطا می رود، جامعه که متشکل از تک تک افراد با سلایق گوناگون است مسبب ایجاد این حقیقت تلخ می شود، البته آنچه در این بین مهم است فراموش نکردن نقش بی نظیر مادر در تربیت است، از همان دوران بارداری تا زمان تولد و بعد از آن مادر با ارائه الگوهای صحیح رفتاری که برگرفته از فرهنگ ناب اسلامی است می تواند حداقل یکی از عناصر سازنده جامعه آینده را  با همکاری مردی که او را پدر می‌نامیم، به درستی تربیت کند و با ایجاد علاقه و انگیزه در فرزند نسبت به این مهم که پدر و مادر بهترین دوست و مصاحب برای فرزند هستند می توانند از خطاهای احتمالی فرزندان در آینده دور و نزدیک جلوگیری کنند تا آرمان جامعه ای سالم و متناسب با فرهنگ اسلامی در آینده ای نزدیک محقق شود.

*کارشناس جامعه شناسی