«غلامحسین مظلومی» برای اهالی فوتبال و به ویژه استقلالی‌ها نیاز به معرفی ندارد. از سه دهه پیش خداحافظی کرد. اما این سبب نشد که نام غلامحسین مظلومی فراموش کنند. مردی که به قول خودش در بالا‌ترین سطح برای استقلال تهران بازی کرد. بعد‌ها به عنوان سرمربی روی نیمکت آبی‌پوشان تهرانی نشست... و سپس سرپرستی استقلال را نیز عهده‌دار شد. او با استقلال به همه چیز رسید و همواره اعتراف می‌کرد همه چیزش از استقلال است.
آخرین بار که او را دیدیم، حال ظاهری‌اش خوب نبود، به شدت خسته، نومید و دلشکسته به نظر می‌رسید... چون بیماری کشنده سرطان از راه رسید و خود را به سر طلایی آبی‌ها تحمیل کرد! آقای گلی که دو سه سال با این بیماری مهلک مبارزه کرد و دست آخر مغلوب شد!
و اما هواداران و دوستداران استقلال، آن قدیمی‌تر‌ها و کسانی که فوتبال «مظلومی» را به یاد می‌آورند، می‌گویند: غلامحسین مظلومی تکرار نشدنی بود.
آبان ماه سال ۱۳۹۱ و زمانی که مظلومی در حال جدال با بیماری سرطان بود. سردار احمدی مقدم فرمانده نیروی انتظامی کشور که از نزدیکان مظلومی است به او گفت؛ آماده دیدار با مقام معظم رهبری شود. مظلومی که مدت‌ها انتظار شنیدن چنین خبری بود، از سردار که این دیدار راهماهنگ کرده بود، بسیار تشکر کرد.
رهبری معظم انقلاب در این دیدار وقتی متوجه بیماری مظلومی شد، برایش دعا کرد. شادروان مظلومی بار‌ها در مصاحبه‌های خود از ملاقات با مقام معظم رهبری می گفت آن را بهترین لحظه زندگی خود نام می‌برد و می‌گفت: بعد از آن دیدار انگیزه و روحیه‌ام برای مبارزه با بیماری سرطان بیشتر شده است.
بسیاری از دوستانش پس از رفتنش به این موضوع اشاره داشتند که «مظلومی، مظلومانه زندگی کرد و مظلومانه هم رفت» روحش شاد و یادش گرامی باد .
