«علی دایی» سرمربی پرسپولیس این رفتار نسنجیده را غیرحرفه‌ای و غیرقانونی خواند که توسط وزارت ورزش و جوانان انجام شده است. دایی در برنامه پربیننده تلویزیونی ۹۰ اعلام کرد: این لیست محرمانه از سوی روابط عمومی این وزارتخانه در اختیار خبرگزاری مورد بحث قرار گرفته و جعلی است! و حتی آن را سندسازی و ارائه آمار جعلی گذشته مقایسه کرد که منظورش خیلی روشن و کنایه‌ای به دولت سابق بوده است.

گرچه علی دایی سعی کرد تا به هر شکل ممکن دستمزد سرخپوشان را کمتر اعلام کند، اما به رغم این تلاش بی‌فایده! معلوم شد، برخی از بازیکنان پرسپولیس که می‌گفتند؛ پول خرید آجیل و شیرینی شب عید را ندارند، پول میلیاردی گرفتند! و با این وجود بار‌ها هواداران بی‌شمار خود را عذاب داده و با این حرف‌ها و اعتصاب‌های خود آن‌ها را ناراحت و نگران کرده‌اند.

انتشار لیست محرمانه دستمزد قراردادهای پرسپولیس به هر دلیلی که صورت پذیرفت، گویای خیلی از چیز‌ها و نشانه افراط و تفریط‌های زیادی در فوتبال کشورمان است. متأسفانه چند سالی است که در فوتبال ایران باشگاه‌ها که به نوعی دولتی هستند، چند میلیارد بودجه می‌دهند و بعد آن‌ها را به حال خود‌‌ رها می‌کنندو هیچ نظارتی در کارشان نمی‌شود.

مثلاً وزارت صنعت، رفاه و معدن که صاحب چند تیم فوتبال است به دلیل سیاست‌های غلط مالی دستمزدهای کلانی پرداخت می‌کند که باعث جلوگیری از رشد این رشته شده و ناهنجاری‌هایی را به بار آورده است.

حضور مدیران سیاسی که بی‌خبر از شرایط ورزش با افراط و تفریط ناگهانی دستمزد بازیکنان را بالا برده و به بالای یک میلیارد تومان رسانده‌اند یکی از دلایل بارز این نا‌بسامانی است.

ریخت و پاشهای فوتبال را همه می‌دانند و در این باره انتقادات فراوانی هم انجام شده است، اما مشکل ما فقط این ارقام پرداختی نیست، در واقع بازیکنان و توقعات میلیاردی معلول یک علت بزرگ‌تر هستند. مشکل این است که در ورزش کشورمان گاهی از این سربام و گاهی هم از آن سوی بام می‌افتند! در یک مقطع قانون من درآوردی سقف قرارداد را اختراع می‌کنند تا پرداخت‌های زیرمیزی مثل دادن زمین، باغ، آپارتمان، تیرآهن، خودرو، ویلا و... باب شود ودر یک مقطع دیگر خیلی راحت و بدون نظارت خاصی قیمت بازیکنان را بالا می‌بریم تا ورزش ما به این حال و روز بیفتد!

مجالی نیست تا در این یادداشت به تبعات این پرداخت‌های میلیاردی پرداخته و از خانه‌های مجردی، خودروهای گرانقیمت، رشوه‌های آن چنانی و زندگی فوتبالیست‌ها بنویسیم، اما بر کسی پوشیده نیست، عامل اصلی این بالا رفتن دستمزد‌ها، مدیران نا‌آشنا به ورزش و سیاسی هستند که به فوتبال آمده‌اند.

همان طور که اشاره شد، ما با شفاف‌سازی پرداخت‌ها موافق هستیم، اما یک پرسش اساسی داریم؟ آیا فقط مربیان و بازیکنان استقلال و پرسپولیس این ارقام میلیاردی را دریافت می‌کنند؟ جواب آن بی‌تردید منفی است. در همین لیگ بر‌تر تیم‌های صنعتی داریم که بیش از سرخ‌آبی‌های تهران هزینه کرده و حتی شنیده می‌شود، پاداش‌های «۵۰» میلیون تومانی برای شکست حریفان پرداخت می‌کنند.

پیشنهاد ما این است که شفاف‌سازی خوب است به شرط آنکه دوستان روابط عمومی وزارت ورزش و جوانان لیست قرارداد همه تیم‌ها به ویژه چند تیم صنعتی را هم منتشر کنند تا خیلی از چیز‌ها روشن شود.