حرف‌ها، مصاحبه‌ها و حتی نشست‌های پس از اتفاقات داوری اصفهان در واقع پاسخی است به همان سئوالی که مدتها پیش از مسئولان پرسیدیم: این همه دعوا میان کمیته داوران و دپارتمان داوری برای چه بود؟ نکته‌ای که همان ابتدای فصل و حتی پیش‌تر هشدار دادیم، اما ظاهراً گوش دوستان بدهکار نبود!
حسین عسگری رئیس دپارتمان داوری یک چیزی گفت و فریدون اصفهانیان رئیس کمیته داوری یک چیز دیگر و این وسط دودش به چشم داوری فوتبال می‌رفت!
حالا که «محسن قهرمانی» داور پر حاشیه کشورمان آن اشتباه مهلک را در بازی حساس سپاهان اصفهان و پرسپولیس تهران مرتکب شده، فرصتی به وجود آمده تا همه به جان داوری بیافتند.
انواع و اقسام تهمت‌ها ردیف می‌شود و یکی دو داور شهرت‌طلب هم وسط افتاده آتش بیار معرکه شده‌اند! این یعنی پایان اخلاق مداری و احترام متقابل میان جامعه داوری، مربیان و بازیکنان که متأسفانه در فوتبال ما دارد رنگ می‌بازد.
ما می‌بینیم که در همه سطوح و عرصه‌های این فوتبال روابط و مناسبات ناسالم حاکم شده و ظاهراً این رشته سر دراز دارد! اما وقتی بحث «محسن قهرمانی» پیش می‌آید باید پرسید: آیا این داور مشهدی علت اصلی این ماجراهاست!؟ به نظر ما «محسن قهرمانی» معلول یک علت است. علتی بزرگتر که به عنوان کمیته داوران و دپارتمان داوری برای رسیدن به مقام و شهرت از هیچ تلاشی فروگذار نبوده و داوری را در سراشیبی سقوط قرارداده‌اند!
در واقع آب از سرچشمه گل آلود است و به شما قول می‌دهیم چنانچه همین افراد بر سر کار بوده و سکان هدایت داوری کشور را در دست بگیرند وضع از این هم افسار گسیخته‌تر خواهد شد!
اساساً در همه دنیا به مقوله داوری اهمیت فراوان می‌دهند که از جایگاه بالاتری برخوردار باشد، اما در فوتبال کشورمان با این تصمیمات عجیب و غریب و استفاده از آدم‌های کم ظرفیت و شهرت طلب به جامعه داوری لطمه زده‌ایم. امید می‌رود اتفاقات اخیر در داوری تلنگر خوبی برای مسئولان فدراسیون فوتبال بوده باشد. هر چند خوب می‌دانیم این دوستان هنوز در خواب صعود به جام جهانی به سر می‌برند و حالا حالا‌ها هم بیدار بشو نیستند!
