در آیه ۲۰ سوره جاثیه به این موضوع اشاره شده است: «این قرآن براى مردم وسیله بصیرت و بینش و براى اهل یقین موجب هدایت و رحمت است.»

پیامبر اکرم (ص) در این رابطه می‌فرماید: «قرآن، از گمراهى به راه می‌آورَد و کوری [دل] را بینایى می‌بخشد.» (تفسیر عیاشی، ج ۱، ص ۵)

آری، قرآن روشنی بخش دل‌ها و بیدار کننده و بصیرت دهنده است، ولی نباید از یک نکته غافل شد. اینکه در چه صورتی قرآن به دل‌ها بینایی می‌بخشد؟ خیلی‌ها قرآن می‌خوانند، از قرآن می‌نویسند و می‌گویند ولی بصیرت ندارند! چرا؟ اگر می‌خواهیم قرآن بر بینایی ما بیافزاید بایستی آن را با چشم دل خواند. باید قرآن را با همه اجزا دریافت نموده و روی مفاهیم آن تامل و تدبّر کنیم. مبادا خدای ناکرده از قرآن برای رسیدن به اهداف دنیوی و قدرت و مقام بهره ببریم و واژه‌های آن را در گفتار و نوشتار و جدال‌های بیهوده‌مان صرف نماییم که اگر چنین کردیم نه تنها بر بصیرتمان افزوده نمی‌شود بلکه از بینایمان نیز کاسته‌ایم!