کسی متوجه شهادت مرد 40 ساله‌ای نشد که روزگاری در آبادان با یک توپ چهل تیکه غوغا می‌کرد و حالا صورتش تیکه تیکه شده بود!
بازیکن سابق جم و صنعت نفت آبادان که بی‌سروصدا از فوتبال خداحافظی کرد و در اداره بندر آبادان مشغول به کار شد. «سید رضا» برای انجام برخی امور شخصی راهی تهران و مجلس شورای اسلامی شد که ناگهان چند تروریست از خدا بی‌خبر و جنایتکار داعشی به مجلس حمله‌ور می‌شوند و او را به شهادت رساندند!
گلوله جوری صورت آفتاب‌سوخته «سید رضا» را برده بود که قابل‌شناسایی نبود. افراد مسلح درحالی‌که تیراندازی می‌کردند به‌زور وارد مجلس شدند. این تروریست‌های داعشی و جانی با تیراندازی وارد مجلس شورای اسلامی‌شده و تعدادی از نیروهای حفاظت مجلس و مراجعین بی‌گناه را به رگبار بستند. گروهی دیگر هم به حرم مطهر امام خمینی (ره) رفته و اقدام به تیراندازی و انفجار انتحاری کردند که همگی هم به هلاکت رسیدند و...
امروز وقتی آن اتفاق را مرور می‌کنیم و به «سید رضا» و هم‌وطنان بی‌گناهی که قربانی تروریست شدند فکر می‌کنم دلم کباب می‌شود. واقعیت این بود که این حادثه باوجود تلخی خیلی چیزها را ثابت کرد. حالا همه ایرانی آنچه شیعه و حتی چه سنی در دل آرزوی از بین رفتن و «له» شدن داعش و اربابان غربی آنان رادارند. این حادثه تروریستی به قول رهبر فرزانه انقلاب ایران را متحدتر کرد. همدلی به وجود آورد و ایران یک خانواده شد.
خانواده‌ای که دیگر شرق، غرب، شمال و جنوب ندارد. آذری، کردزبان، لر، بلوچ، مازنی،گیلک و فارس ندارد همه و همه را متحد کرد تا برابر سلطه جویان و جیره‌خواران داعشی بایستند.
امروز ایران‌زمین به مدافعان حرم افتخار می‌کند و به آنان می‌نازد. به سلحشورانی که در آن‌سوی مرزها مبارزه می‌کنند و تن خود را جلوی گلوله می‌گذارند تا هر داعشی بی‌مقداری به خود جرأت جسارت حمله به ایران را ندهد.
از اصل بحث دور نشویم. در روزهایی که فوتبال ایران به جام جهانی صعود کرد. والیبال درخشید و دل مردم را شاد کرد،ورزش ایران «سید رضا ثابتی» هم داشت. مردی که بی‌گناه قربانی داعش و حادثه تروریستی 12 رمضان شد تا نامش جاودانه شود. فوتبال ایران هم شهید داد و این بار بی‌سروصدا!
نه تیتری، نه سروصدایی و نه مصاحبه‌ای و نه عکسی و هر چه بود آرام بود؛ درست مثل خود «سید رضا ثابتی» روحش شاد و یادش گرامی باد.
