جای تأسف است که چرا کاپیتان استقلال تهران بدون استفاده از یک مشاور خبره و طراحی لازم و در یک دیدار کم تماشاگر کفش‌هایش را آویخت! البته بر خلاف احساسی‌نویسی رسانه‌های ایرانی خداحافظی یک ستاره از فوتبال یک امر کاملاً شخصی است که فوتبالیست‌های بزرگ خود تصمیم به انجام آن گرفته و برنامه‌ریزی می‌کنند و در دنیای حرفه‌ای به باشگاهها چندان ارتباطی پیدا نمی‌کند کما اینکه «میشائیل بالاک» کاپیتان سابق تیم ملی آلمان نیز چنین کرد. بالاک با دعوت از «مهدوی کیا» و سایر بازیکنان منتخب بوندس لیگا تیمی را جمع و جور کرد تا برابر «بایرن لورکوزان» تیم محبوبش قرار بدهد و برای همیشه از فوتبال کنار برود. این که چرا ما در همه امور احساساتی شده و با استفاده از الفاظی چون غریب و مظلوم و... خداحافظی بازیکنان را به یک تراژدی بزرگ تبدیل می‌کنیم، جای بسی سئوال دارد؟! از طرفی واقعاً افسوس خوردیم وقتی رفتار آماتور رئیس هیأت مدیره و مدیر عامل باشگاه استقلال تهران پس از خداحافظی غیرمنتظره «فرهاد مجیدی» بود. اولی که اتفاقا عضو فراکسیون ورزش مجلس نیز هست از تلاش برای بازگرداندن مجیدی به فوتبال سخن راند و دومی با اشک، بغض و اندوه فراوان(!) اعلام کرد این خداحافظی را قبول ندارد و... از طرف دیگر دو دستگی میان عده اندک تماشاگران بازی استقلال تهران و مس کرمان به وجود آمد. گروهی با اشک و گریه خواهان تجدید نظر مجیدی در تصمیم خود شدند و گروه دیگر با سردادن شعار، خداحافظی کاپیتان را در نیم فصل بی معرفتی خواندند! به اعتقاد ما و همان طور که در ابتدای مطلب اشاره رفت، اهالی فوتبال ایران نباید تا به این اندازه آماتور باشند و رسانه‌ها هم باید برخورد منطقی‌تری با خداحافظی ستاره‌ها انجام بدهد. به هر روی «فرهاد مجیدی» هم مثل «مهدی مهدوی کیا» ، علی دایی، احمدرضا عابدزاده، خداداد عزیزی و سایر ستاره‌های محبوب فوتبال به جبر زمان خداحافظی کرد، در حالی که این فوتبال نتیجه‌گرا هنوز نتوانسته بازیکنی در حد و اندازه‌های کاپیتان استقلال بسازد. فوتبالی که خودش استقبال و بد بدرقه است و نمی‌داند چگونه با خداحافظی یک ستاره کنار بیاید!
