
قدرت ها استعماری دنیا که می دانند با وحدت مسلمین منافع آنها به خطرمی افتد از مخالفان قطعی آن هستند. از دشمن، غیر از دشمنی هم انتظار نمی رود. اما تاسف آور این است که برخی از شیعیان و اهل سنت افراطی با حرکت در مسیر مخالف وحدت و اقدام های اختلاف برانگیز همان کاری را می کنند که دشمن انتظار دارد. شاید ما هم کوتاهی کرده ایم و مفهوم عمیق وحدت را به درستی تبیین نکرده ایم. به همین منظور گفتگویی با آیتالله محمدعلی علوی از اساتید برجسته فقه و اصول و عرفان در تهران انجام دادیم.
وهابیت و عده ای از اهل سنت تندرو و شیعیان افراطی ما را در مسئله وحدت متهم به دروغگویی و فریب می کنند. می گویند شما به دنبال کسب قدرتید و بعد از رسیدن به هدف وحدت را کنار می گذارید. این شبهه را چگونه باید پاسخ بدهیم؟
این اتهامی است که به ما می زنند ولی درست به عکس این سخن باطل ما مدعی هستیم وحدت ادعایی نظام شیعه ما دائمی و همیشگی است و فریبی در کار نیست. امام خمینی (ره) و رهبر معظم انقلاب و به طور کلی نظام ما وحدت را یک امر مقطعی و موقت نمی دانند. وحدت برای ما یک تاکتیک گذرا نیست. حالا برخی هم با کج فهمی یا با عناد و دشمنی بحث های دیگری را بیان می کنند که مثلا ما وحدت که به هیچ عنوان نداریم، نهایتا اگر هم روزی ضرورت ایجاب کند به صورت موقت با اهل سنت اتحاد برقرار می کنیم.
چه فرقی میکند؟ مگر وحدت با اتحاد تفاوت می کنند؟
تفاوتشان بسیار زیاد است. اتحاد موقتی است، وحدت دائمی؛ اتحاد بر سر یک اشتراک موقت و برای رسیدن به یک هدف مقطعی است ولی وحدت بر سر یک مشترک دائمی و ابدی و برای اهداف همیشگی است. اینکه برخی اتحاد را مطرح می کنند متاسفانه تضعیف کننده آن مصالح بزرگ و نتایج عظیمی است که با وحدت مورد نظر امام بهدست خواهد آمد. ما با قرآن و روایات ثابت می کنیم که وحدت برای شیعه هدف غائی و همیشگی است نه تاکتیک زودگذر.
یعنی نباید بگوییم با اهل سنت اتحاد داریم؟
غلط نیست، معنای تام و تمام را افاده نمی کند. بله ما با آنها اتحاد هم داریم. اتحاد بر سر یک اشتراک موقتی با نام دشمن مشترک. امروز دشمنی مشترکی داریم که ایجاب می کند همه با هم در برابر آن متحد باشیم ولی این کف و پایینترین حد مسئله است. ما به دنبال وحدت دائمی هستیم.
رهبر انقلاب هم بارها به همین موضوع دشمن مشترک اشاره می کنند؟
امام خامنهای هم وقتی به دشمن مشترک اشاره میکنند به دلیل اهمیت این موضوع در زمان حاضر و همچنین به عنوان نازل ترین مرتبه وحدت است. حضرت آقا دشمن مشترک را به عنوان حداقل عامل وحدت معرفی می نمایند. شما به بیانات معظم له در دیدار اقشار مختلف مردم در سالروز میلاد امیرالمؤمنین (ع) در سال 1385 توجه کنید، آنجا می فرمایند: «سم مهلک دنیای اسلام تفرقه است. این تفرقه، ملتها را از هم جدا می کند؛ دلها را از هم جدا می کند... قرآن از زبان پیامبر اکرم به مسیحیان آن زمان می گوید: «تعالوا الی کلمه سواء بیننا و بینکم الاّ نعبد الاّ اللَّه و لا نشرک به شیئا».
آن وقت فرقههای مسلمان، با خدای واحد، پیغمبر واحد، قرآن واحد، قبلهی واحد، عبادت واحد، این همه مشترکات و مسلّمات، چند موضوع مورد اختلاف را وسیله قرار بدهند برای دشمنی! این، خیانت نیست؟ این، غرضورزىِ غرضورزان و غفلتِ غافلان نیست؟ هر کسی که در این زمینه تقصیری بکند، پیش خدای متعال مؤاخَذ است؛ چه شیعه باشد، چه سنی.»
وحدت مد نظر حضرت آقا چگونه حاصل می شود؟
باید روی مشترکات تکیه کنیم. باید نقاط مشترک را بشناسیم و رویشان متمرکز شویم. وقتی اشتراک ما با اهل سنت یک اشتراک همیشگی و پایدار بود وحدت ما هم همیشگی خواهد بود. وظیفه ما ایناست که به اختلافات جزئی دامن نزنیم. بنابراین ما دروغ نمی گوییم و فریب نمی دهیم، (ما معتقد به اتحاد هم نیستیم)، این بینشی است که امام خامنه ای روی آن تاکید دارند.
با همین دیدگاه رهبر معظم انقلاب فتوای حرمت توهین به مقدسات اهل سنت را صادر نمودند؟
فقیه باید بینش روز داشته باشد. امروز نیازمند فقهای بصیر و با بینش بلند و عمیق هستیم. در فتوا و در نگاه به فروعات نقش اصول بالادستی و نقش مسائل عقلی و اصول حاکمی را که توسط حکمت و خرد درک می شود نباید نادیده گرفت. نباید در ظاهر روایات منجمد شویم و فقط دنبال این باشیم که روایت هست یا نه و سند آن چطور است. در مراحل صدور فتوا بایستی به احکام بالادستی و احکام خردگرایانه و حکیمانه توجه ویژه نماییم. امروز امام خامنه ای با بینش ژرف و عمیق تشخیص دادند که بین وحدت مسلمین و توهین به مقدسات اهل سنت تزاحم وجود دارد. یعنی امکان انجام هر دو عمل وجود ندارد. در فقه می گویند وقتی تزاحم پیش آمد باید دید کدام یک مهم و کدام اهمّ است؟ در شرایط کنونی دو بحث داریم، یکی طرح اختلافات و دیگری اینکه بگوییم الان وقت مطرح اختلافات نیست. امروز نجات اسلام از بالاترین اهمیت برخوردار است.
درست مثل زمان امیرالمومنین (ع) که حضرت اسلام را فدای امامت نکرد، امامت را فدای اسلام کرد. یعنی جزئی از اسلام را فدای اصل اسلام کرد. امام حسین (ع) هم خودش را فدای اصل اسلام کرد. امروز دشمن نه شیعه را هدف قرار داده و نه سنت را بلکه اصل اسلام را هدف قرار داده است. در این شرایط ما باید بر مشترک اصلی که حفظ اسلام است تاکید کنیم. این حاصل همان دیدگاه خردگرایانه و حکیمانه است.