انتخابات فدراسیون وزنه‌برداری ۶ بهمن ماه در حالی برگزار می‌شود که «حسین رضازاده» قصد ندارد از شورای شهر تهران استعفا بدهد و بار‌ها اعلام کرده دوست دارد توأمان در شورای شهر و فدراسیون وزنه‌برداری خدمت کند!
این روحیه خدمتگزار بودن «رضازاده» به جای خود قابل تقدیر است. اما قانون باید برای همه یکسان باشد. به عبارت درست‌تر، همان طور که متولیان ورزش – بخوانید نصراله سجادی – به دلیل دو شغله بودن و عضویت در شورای شهرتهران جلوی شرکت «هادی ساعی» قهرمان پرآوازه کشورمان را در انتخابات فدراسیون تکواندو گرفتند انتظار می‌رود همین قانونمندی در قبال «حسین رضازاده» هم لحاظ شود.
«حسین رضازاده» قهرمان المپیک است. قهرمان جهان است و مدال‌های طلای فراوانی برای ورزش ایران کسب کرده است اما مگر «هادی ساعی» چیزی کمتر از او دارد؟
«ساعی» پرافتخار‌ترین ورزشکار تمام ادوار تاریخ ایران در المپیک‌ها است و طبق قانون نتوانست در انتخابات فدراسیون تکواندو شرکت کند.
البته دکتر «محمود گودرزی» وزیر ورزش وجوانان هم صراحتاً تأکید کرده که «حسین رضازاده» باید بین شورای شهر تهران و فدراسیون وزنه‌برداری یکی را انتخاب کند، اما تجربه نشان داده معمولا در چنین شرایطی اتفاقات دیگری می‌افتد!
بحث ما بر سر حسین رضازاده نیست. روی سخن ما «حسین رضازاده» ها است که از ورزش به سمت سیاست گرایش پیدا می‌کنند ولی دلشان هم نمی‌آید از ورزش دور شوند و همه چیز را با هم می‌خواهند! راه حل مشکلات ورزش و حتی کشور عمل به قانون و رعایت قاعده «قانون بد بهتر از بی‌قانونی» است.
«حسین رضازاده» مشتی نمونه خروار است و باز هم تأکید می‌کنیم قانون باید برای همه یکسان باشد. از این حرف‌ها گذشته خبردار شدیم «علی مرادی»، کوروش باقری و چند چهره صاحب نام برای انتخابات ریاست فدراسیون وزنه‌برداری ثبت نام کرده‌اند که می‌توانند به خوبی جای رضازاده را پر کنند. وزنه‌برداری از دیرباز رشته مدال‌آوری برای ورزش کشورمان بوده است و همه ما امیدواریم با تصمیمی درست این ورزش به روزهای اوج خود باز گردد.
