منابع علوم انسانی ما با آرمان‌های دینی و اسلامی و انقلابی‌مان فرسنگ‌ها فاصله دارد و چه انتظار نابجایی است که توقع داشته باشیم از دل این دروس، نظریه‌پردازان انقلابی به ساخت تمدن اسلامی همت گمارند و به مبارزه با تفکرات غربی بپردازند.
چند سال قبل برای تحقیقی به یکی از دانشکده‌های علوم انسانی دانشگاه تهران رفتم. در خلال تحقیق متوجه اوضاع اسفبار رواج تفکرات غربی در بین برخی اساتید آنجا شدم. حتی به یاد دارم که یکی از دانشجویان دکترا که جانباز هم بود می‌گفت فلان استاد به‌صورت علنی در کلاس درس به طرح مبانی همجنس‌گرایی و دفاع از آن می‌پردازد! یکی دیگر از اساتید نیز در کتابش به تمجید از برخی سیاست‌های فرهنگی رژیم اشغالگر قدس–تحت عنوان کشور اسرائیل- پرداخته بود. به تازگی نیز یکی از دانشجویان متدین مقطع دکتری می‌گفت که جزوه‌ای تحت عنوان تفکرات داروین-دفاع از تفکراتش نه نقد آن!- در یکی از رشته‌ها تدریس می‌شود که محتوای این درس کاملا مغایر با آموزه‌های قرآن کریم است! اینکه اشکال در کجای کار است، نمی‌دانیم؛ رهبر انقلاب بارها و بارها به مسئولان امر اهمیت اصلاح منابع علوم انسانی و اسلامی‌سازی را توصیه نمودند؛ ولی بعد از گذشت سی و هفت سال از انقلاب اسلامی هنوز که هنوز است منابع علوم انسانی ما با آرمان‌های دینی و اسلامی و انقلابی‌مان فرسنگ‌ها فاصله دارد و چه انتظار نابجایی است که توقع داشته باشیم از دل این دروس، نظریه‌پردازان انقلابی به ساخت تمدن اسلامی همت گمارند و به مبارزه با تفکرات غربی بپردازند.
