مهدی یکتا- ورزش ایران طی هفته‌های اخیر روزهای خوبی را پشت‌سر گذاشت و از یک حالت ایستا به یک پدیده اجتماعی پویا و فراگیر تبدیل شد. صعود تیم ملی فوتبال به جام جهانی 2014 برزیل، درخشش وزنه‌برداران در مسابقات آسیایی، نایب‌قهرمانی تکواندو... و سرانجام شگفتی‌آفرینی والیبال ایران باعث شادی دل مردم، مسئولان نظام و مقام معظم رهبری شد.
این موفقیت‌ها اگر چه باعث خوشحالی و مباهات همه ما شد اما نباید باعث غرور کاذب، عوام‌فریبی و خود بزرگ بینی مفرط شود و بلکه ضرورت دارد با یک نگرش جدید از سوی مسئولان امر مواجه شود.
بدین ترتیب مسئله مهمی که بیش از هر چیز باید مورد توجه قرار گیرد؛ سرمایه انسانی و پتانسیل بالای ورزش در ایران است و این نکته رابه مسئولین و مدیران ورزشی یادآوری می‌کند که به سراغ برنامه‌ریزی خوبی بروند تا استعدادها و پتانسیل و ظرفیت نهفته در جوانان مستعد کشورمان کشف شود.
جوانان ایرانی در همین مسابقات اخیر به ویژه در لیگ جهانی والیبال ثابت کردند، غیرممکن وجود ندارد و به‌رغم کمبود امکانات سخت‌افزاری توانستند، مدعیانی چون ایتالیا، صربستان، کوبا و آلمان را شکست بدهند و پدیده این رقابت‌ها لقب بگیرند. با این وصف نباید به این وضع موجود راضی باشیم و دل خوش کنیم. پیام این پیروزی‌ها این است که جوانان ایرانی می‌توانند فراتر از آن چیزی باشند که امروز هستند. حال این پرسش مطرح می‌شود که من بعد باید چه کرد؟! آیا همین موفقیت‌ها کافی است یا می‌توان با یک برنامه‌ریزی دقیق استفاده بهتری از توانمندی جوانان ایرانی کرد و به این موفقیت‌ها تداوم بخشید؟
در واقع موضوع مهم و تعیین کننده استفاده از نیروهای متخصص و دلسوز و سرمایه‌گذاری در رشته‌های مختلف ورزشی است که زمینه رشد بیشتر ورزش را در کشور فراهم می‌سازد. لذا این یک هشدار جدی به مدیرانی است که از هر فرصتی برای عکس انداختن کنار ورزشکاران در رشته‌های موفق استفاده کرده و انگار جشن آنها پایانی ندارد!
این در حالی است که یک لحظه غفلت می‌تواند باعث سبقت گرفتن رقیبان از ما شود، بنابر این باید با یک برنامه‌ریزی اصولی و نظارت دقیق و حمایت خوب کاری کرد تا مردم ایران همواره شادی و نشاط را تجربه کنند.
