خباری که این روزها در مورد احتمال استعفاء یا برکناری «علی کفاشیان» از سوی مجمع فدراسیون فوتبال منتشر میشود جالب است اما از آن جالبتر این پرسش است که بعد از کفاشیان چه کسی قرار است رئیس فدراسیون شود؟
مهدی یکتا - اخباری که این روزها در مورد احتمال استعفاء یا برکناری «علی کفاشیان» از سوی مجمع فدراسیون فوتبال منتشر میشود جالب است اما از آن جالبتر این پرسش است که بعد از کفاشیان چه کسی قرار است رئیس فدراسیون شود؟
اینکه «علی کفاشیان» بعد از 5 سال حضور در فدراسیون فوتبال هنوز نتوانسته رضایت خاطر مردم و اهالی فوتبال را جلب کند حرف درستی است. این هم درست که در شرایط کنونی، برکناری علی کفاشیان آن هم از مسیر مجمع فوقالعاده میتواند بهترین اتفاق برای فوتبال کشورمان باشد اما اگر نگرش حاکم بر وزارت ورزش و جوانان و اصولاً متولیان ورزش مثل گذشته باشد، وظیفه خود میدانیم نکاتی را به صراحت یادآوری کنیم.
1- شرایطی که در حال حاضر برای فوتبال ایران پیش آمده، به تصمیمات اشتباه مسئولان سابق سازمان تربیت بدنی برمیگردد. وقتی رئیس سابق سازمان تربیت بدنی به دلیل لجبازی با دکتر محمد دادکان، این مدیر لایق، کاربلد و ارزشی را وادار به استعفاء کرد و سپس خود کاندیدای ریاست فدراسیون فوتبال شد! از آنجایی که قوانین اجازه این تنوع طلبی را نداد، بالاجبار پای علی کفاشیان وسط کشیده شد که دو و میدانی کار بود و فوتبالی هم نبود اما به شدت قابل اعتماد!
2- لازم میدانیم این نکته را یادآوری کنیم که خود علی کفاشیان هم تمایلی برای عهده گرفتن پست ریاست فدراسیون فوتبال - حداقل در این مقطع – نداشت اما اصرار دوستان این دونده قدیمی را روی صندلی فوتبال نشاند تا هم جام جهانی 2010 را از دست بدهیم، هم در جام ملتهای آسیا حذف شویم و هم... متأسفانه از کمترین شانس برای صعود به جام جهانی 2014 برخوردار باشیم.
3- البته ضرورت دارد برای فوتبال و پیشرفت آن یک فکر اساسی کنیم اما اگر قرار باشد یکی از دوستان آماده به خدمت وزارت ورزش و جوانان کاندیدای ریاست فدراسیون فوتبال شود، همان علی کفاشیان خندان برای هفتاد پشت این فوتبال بس است. به قول معروف: «از طلا بودن پشیمان شدهایم، مرحمت فرموده ما را مس کنید!»
4- طوطیان شکر شکن شیرین گفتار میگویند: «چنانچه علی کفاشیان استعفاء بدهد، طبق قوانین آیت اللهی نایب رئیس اول سکان هدایت فوتبال را بر عهده خواهد گرفت» خدمت این طوطیان شکرشکن هم باید بگوییم چنانچه قرار است این اتفاق مبارک بیفتد، نویسنده این مطلب بابت تمام انتقادات گذشته از فدراسیون کفاشیان و لزوم استعفای این رئیس خندهرو شکر خورده و همه حرفهایش را پس میگیرد!
5- تمامی کارشناسان و بزرگان فوتبال ما تلاش کردهاند تا با استعفای احتمالی علی کفاشیان و بازگشت مدیرانی چون دکتر محمد دادکان این رشته بار دیگر احیاء شود اما متأسفانه شنیدهها حکایت از آن دارد که اتفاقات پس از جام جهانی 2006 آلمان در حال تکرار شدن است. وقتی چنین اخباری به گوش میرسد و این فضا بر ورزش ما حاکم باشد، حق داریم نگران باشیم. پس مسئولین ورزش بایستی علاج واقعه را قبل از وقوع انجام دهند.
اینکه «علی کفاشیان» بعد از 5 سال حضور در فدراسیون فوتبال هنوز نتوانسته رضایت خاطر مردم و اهالی فوتبال را جلب کند حرف درستی است. این هم درست که در شرایط کنونی، برکناری علی کفاشیان آن هم از مسیر مجمع فوقالعاده میتواند بهترین اتفاق برای فوتبال کشورمان باشد اما اگر نگرش حاکم بر وزارت ورزش و جوانان و اصولاً متولیان ورزش مثل گذشته باشد، وظیفه خود میدانیم نکاتی را به صراحت یادآوری کنیم.
1- شرایطی که در حال حاضر برای فوتبال ایران پیش آمده، به تصمیمات اشتباه مسئولان سابق سازمان تربیت بدنی برمیگردد. وقتی رئیس سابق سازمان تربیت بدنی به دلیل لجبازی با دکتر محمد دادکان، این مدیر لایق، کاربلد و ارزشی را وادار به استعفاء کرد و سپس خود کاندیدای ریاست فدراسیون فوتبال شد! از آنجایی که قوانین اجازه این تنوع طلبی را نداد، بالاجبار پای علی کفاشیان وسط کشیده شد که دو و میدانی کار بود و فوتبالی هم نبود اما به شدت قابل اعتماد!
2- لازم میدانیم این نکته را یادآوری کنیم که خود علی کفاشیان هم تمایلی برای عهده گرفتن پست ریاست فدراسیون فوتبال - حداقل در این مقطع – نداشت اما اصرار دوستان این دونده قدیمی را روی صندلی فوتبال نشاند تا هم جام جهانی 2010 را از دست بدهیم، هم در جام ملتهای آسیا حذف شویم و هم... متأسفانه از کمترین شانس برای صعود به جام جهانی 2014 برخوردار باشیم.
3- البته ضرورت دارد برای فوتبال و پیشرفت آن یک فکر اساسی کنیم اما اگر قرار باشد یکی از دوستان آماده به خدمت وزارت ورزش و جوانان کاندیدای ریاست فدراسیون فوتبال شود، همان علی کفاشیان خندان برای هفتاد پشت این فوتبال بس است. به قول معروف: «از طلا بودن پشیمان شدهایم، مرحمت فرموده ما را مس کنید!»
4- طوطیان شکر شکن شیرین گفتار میگویند: «چنانچه علی کفاشیان استعفاء بدهد، طبق قوانین آیت اللهی نایب رئیس اول سکان هدایت فوتبال را بر عهده خواهد گرفت» خدمت این طوطیان شکرشکن هم باید بگوییم چنانچه قرار است این اتفاق مبارک بیفتد، نویسنده این مطلب بابت تمام انتقادات گذشته از فدراسیون کفاشیان و لزوم استعفای این رئیس خندهرو شکر خورده و همه حرفهایش را پس میگیرد!
5- تمامی کارشناسان و بزرگان فوتبال ما تلاش کردهاند تا با استعفای احتمالی علی کفاشیان و بازگشت مدیرانی چون دکتر محمد دادکان این رشته بار دیگر احیاء شود اما متأسفانه شنیدهها حکایت از آن دارد که اتفاقات پس از جام جهانی 2006 آلمان در حال تکرار شدن است. وقتی چنین اخباری به گوش میرسد و این فضا بر ورزش ما حاکم باشد، حق داریم نگران باشیم. پس مسئولین ورزش بایستی علاج واقعه را قبل از وقوع انجام دهند.
