اما باید اشاره کرد که عفاف در معنای کلامیش یعنی انسان اعضا و جوارح خود؛ مثل دست، زبان، گوش و چشم را مدیریت کند و همه اعضا و جوارح خود را اداره کند و از تشبه رفتاری خود به حیوانات جدا شود و مسیری متعالی‌تر از حیوانات را در پیش بگیرد این امر عفاف نامیده می‌شود؛ در حقیقت این واژه یکی از ابزارهایی است که سبب می‌شود میان انسان و حیوان تفاوت قائل شویم این درست مانند همان قضیه منطق است که فصل اختلاف انسان و حیوان را ناطق‌بودن می‌داند.

البته برخلاف تصوری که معمولا عوام از این واژه دارند؛ عفاف به معنای حجاب داشتن و پوششی نظیر چادر نیست؛ عفاف شامل مدیریت همه اعضا می‌‌شود؛ بنابراین عفاف شبیه یک مجموعه و تشکیلات است و درست مشابه قطعات یک پازل است، باید همه اعضا و قطعات این پازل در کنار یکدیگر قرار بگیرد تا انسان عفاف داشته باشد و اگر کسی به طور مثال عفاف چشم و زبان نداشت نمی‌تواند عفاف پوشش نیز داشته باشد. این امر بسیار اشتباه است که ما عفاف را تنها به پوشش منحصر بدانیم؛ بلکه اگر کسی عفاف سایر جوارح و اعضا اعم از زبان، گوش، چشم و حتی فکر را نداشت نمی‌تواند محجبه خوبی باشد و پوشش خود را عفیفانه رعایت کند، این موضوع متأسفانه این روزها با عناوینی مثل «کافی است قلب انسان پاک باشد» مورد شبه واقع می‌‌شود این درصورتی است که قلب پاک تأثیر مستقیم بر ظاهر فرد داشته و عفاف باطن سبب حجاب ظاهر می‌شود.

در این میدان داشتن و پرورش نسل عفیف موضوعی بسیار مهم و حیاتی است؛ نسل عفیف به شدت مراقب خود است و نسلی است که رفتاری که از اعضا و جوارحش سر می‌زند کاملا رفتار کنترل شده‌ای است؛ به عبارت بهتر این نسل مراقب گوش، چشم، زبان و مجموعه اعضا و جوارحش است و همان‌طور که ذکر شد وجه تمایزی که انسان را از حیوان مجزا می‌کند کنترل در رفتار است و نسل عفیف مواظب رفتارهای خود است و درست عمل می‌کند، درحقیقت رفتار نسل عفیف رفتاری گزینش شده و بر مبنای معیارهای الهی است.

در این بین بزرگ‌ترین نقش را زنان به عنوان مادر ایفا می‌کنند؛ نقش مادر در تربیت و پرورش نسل عفیف، ایجاد و تقویت رفتارهای عفیفانه است؛ انسان نمی‌تواند خود را بدون تربیت و هدایت از یک مرجع و مربی خود را عفیف بار بیاورد حتما باید مربی عفیفی بالای سر انسان باشد تا تربیت عفیفانه شود؛ بنابراین نقش مادر ایجاد این تربیت عفیفانه است، مخصوصا عادات خوب و عفیفانه‌ای را در انسان ایجاد کند؛ به طور مثال ایجاد عادت به عفاف نگاه، عادت به عفاف دست، زبان و سایر اعضا و جوارح بخش عمده‌ای از این وظیفه خطیر مادر است.

بهترین راهکار آن هم در زمانی که فضای اطراف ما با انواع آلودگی‌ها و مخاطرات مواجه است، برداشتن موانع مخرب عفاف است؛ ابزاری مانند ماهواره مانعی جدی برای پرورش نسل عفیف است، همچنین شبکه‌های فاسد اجتماعی که بدون نظارت و به راحتی در دسترس افراد جامعه قرار می‌گیرند به مثابه مانعی جدی در مسیر پرورش نسل عفیف هستند.

نهادها و سازمان‌های متولی، دولت، آموزش و پرورش و سایر دستگاه‌ها تمام تلاش خود را برای ازمیان‌بردن موانع در راه پرورش نسل عفیف صرف کنند و بگذارند فطرت عفیفانه انسان خودبه‌خود پرورش پیدا کند، همه انسان‌ها فطرتا عفیف هستند و دوست دارند زندگی عفیفانه‌ای را تجربه کنند مشروط به اینکه موانعی نباشد یا از میان برداشته شود و به عبارت بهتر دستورات دینی به جای این موانع حاکم شود به خودی خود فطرت خداجوی انسان میل و گرایش به سمت زندگی عفیفانه پیدا خواهد کرد.