طیبه خوشرو- محرم که شروع می شود در و دیوار شهر پر از حال و هوای این ماه می شود، دسته های عزاداری و اشک و ماتم در رسای حادثه ای که غمش انتها ندارد، دهه اول محرم همه چیز عمومی تر است یعنی تکایا و هیئات مذهبی به صورت مردانه و زنانه به عزاداری می پردازند و شهرها پر است از جمعیت سیاه پوشی که تفاوت جنسیتی در بین آنها مشاهده نمی شود، اما از شب سوم امام به بعد قضیه شکل عادی تری به خود می گیرد و عزاداری ها بیشتر خانگی می شود و در بین زنان می چرخد. البته برخی از افراد معتقدند اول مصیبت اهل بیت از همین زمان شروع می شود که خاندان پیامبر به اسارت گرفته می شوند و روضه های این ایام هم بیشتر صرف پرداختن به این مصائب می شود عموم این روضه ها که صبح و عصرها در خانه ها برگزار می شود، بین زنان طرفداران پروپا قرصی دارد و البته در هرجایی به سبک و سیاق خود برگزار می شود.

قدر مسلم این است که باید در این مجالس بیشتر به مصائب آل الله پرداخته شود اما گاهی این مجالس سبب می شود از این هدف اصلی دور شویم و آنقدر خودمان را درگیر تکلف کنیم که اصلا فراموش کنیم برای چه پارچه مشکی ای را به سر در خانه نصب کرده ایم که روی آن نوشته شده است، به مجلس عزای امام حسین(ع) خوش آمدید در حقیقت نباید بگذاریم این مجالس که از قدیم‌الایام در کمال سادگی و زیبایی برگزار می شد درگیر برخی از احساسات زنانه بشود و از اصل جریان جا بمانیم و در یک کلام نباید بگذاریم که نذر و نذری اسبابی برای دور شدن از سبک زندگی اسلامی در مجالس روضه اهل‌بیت شود.

اما مهمترین نکته در مجالس مذهبی بهره مندی از فضای معنوی است که به لطف ایام ایجاد شده است و در اصل فرقی ندارد این مجالس با چه بضاعتی تدارک دیده شده است و چه افرادی، از چه طبقه اجتماعی به مجلس عزا وارد شده اند و در این فضای معنوی باید مراقب بود که به واسطه برخی از افراد که فقط به صرف اینکه دنبال نام شان لقب «خانم جلسه ای» را یدک می کشند و نسبت به وقایع تاریخی و مهمتر از آن احکام دینی اطلاعات کافی ندارند به واسطه ناآگاهی بدعتی و یا کج فهمی ایجاد نشود که در این صورت این مجالس آسیب جدی به اصل دین وارد خواهد کرد آن وقت است که از سفره ای که به واسطه محرم پهن کرده ایم نه تنها بهره نبرده بلکه متضرر هم شده ایم .