کشور ما در مصرف لوازم آرایشی در میان کشورهای آسیایی مقام دوم و در جهان مقام هفتم را دارد و سن استفاده از لوازم آرایشی نیز در کشور ما نسبت به دو دهه قبل، 10 سال کاهش یافته و به سن 17 سال رسیده است.
امروزه خرید لوازم آرایش به راحتی آب خوردن است چون حتی می‌توانی موقع رفتن به دانشگاه یا محل کار با پرداخت فقط یک‌هزار تومان در قطارهای شهری انواع لاک و لوازم آرایش را بخرید.
آنچه که در سال‌های اخیر در زمینه استفاده از لوازم آرایشی باعث نگرانی‌هایی شده، کاهش سن مصرف این لوازم و به صورت افراطی است. بگونه‌ای که به گفته مجید ابهری- آسیب‌شناس و متخصص علوم رفتاری - کشور ما در مصرف لوازم آرایشی در میان کشورهای آسیایی مقام دوم و در جهان مقام هفتم را دارد و سن استفاده از لوازم آرایشی نیز در کشور ما نسبت به دو دهه قبل، 10 سال کاهش یافته و به سن 17 سال رسیده است.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران دکتر غلامرضا استیفا- محقق و آسیب‌شناس- نیز علت اصلی استفاده از لوازم آرایشی را جلب نظر جنس مخالف و مطلوب جلوه شدن در جامعه می‌داند و می‌گوید: زنان به لوازم آرایشی پناه می‌آورند که برای آقایان جاذبه ایجاد کنند تا گرایش مردان به آنها بیشتر شود.
اما عبدالمجید بحرینی- روانشناس و عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی – معتقد است: برخی از افراد می‌خواهند با آرایشهای افراطی، خود را به دیگران بشناسانند و برای اثبات خود به جای آنکه ارزش‌های وجودیشان را نشان دهند به دنبال چیزهای بدلی می‌گردند و آنها را با مسائل پیش پا افتاده جایگزین می‌کنند.
به گفته او،این افراد در هویت یابی مشکل دارند و به جای آنکه هویت خود را با علم و دانش، ارتباط گیری‌های مناسب، نشان دادن قاطعیت و برخورد با دیگران و کسب مهارت‌های زندگی اثبات کنند به آرایشهای افراطی روی می‌آورند.
اما راسخ به عنوان جامعه شناس تبعات اجتماعی سوء مصرف مواد آرایشی را جدا از سوء مصرف سایر مواد نمی‌داند و اظهار می‌کند: تاکید بیش از حد بر مصرف مواد آرایشی می‌تواند پوششی برای پنهان کردن الگوهای رفتاری نامناسب دیگر شود. در این میان آنچه که بیش از هر موضوع دیگری اهمیت دارد. اندیشیدن راهکارهایی برای کاهش تمایل افراد به مواد و لوازم آرایشی است. بحرینی معتقد است: در وهله اول افراد باید خود را بپذیرند و با تقویت اعتماد به نفس خود به این امر بی اعتنا شوند، هم چنین خانواده، رسانه‌ها و همه مربیان اجتماعی باید درجهت این هدف فرهنگ سازی کنند.
معدنی به نقش وسایل ارتباط جمعی در زمینه اطلاع‌رسانی و آموزش درباره مواد و لوازم آرایشی به مردم اشاره می‌کند و می‌گوید: رادیو، تلویزیون و رسانه‌های دیگر می‌توانند زیان‌های اجتماعی مصرف لوازم آرایشی را به زنان آموزش دهند. وقتی دختری با آرایش، خود را زیبا می‌کند و بعد از ازدواج کمتر به سراغ آرایش کردن می‌رود، همسر وی متوجه تفاوت ظاهر وی قبل و پس از ازدواج شده و این مسائل سبب بروز چالش و مشکل در زندگی آنها می‌شود.
او در پایان تاکید می‌کند: لازم است در مورد نامطمئن بودن لوازم آرایشی هم به جوانان اطلاعات داد؛ چرا که بسیاری از این مواد آرایشی، تقلبی و شیمیایی است و با دادن آگاهی به مصرف کنندگان تا حدودی استفاده از لوازم آرایشی نیز کاهش می‌یابد.
آنچه که در سال‌های اخیر در زمینه استفاده از لوازم آرایشی باعث نگرانی‌هایی شده، کاهش سن مصرف این لوازم و به صورت افراطی است. بگونه‌ای که به گفته مجید ابهری- آسیب‌شناس و متخصص علوم رفتاری - کشور ما در مصرف لوازم آرایشی در میان کشورهای آسیایی مقام دوم و در جهان مقام هفتم را دارد و سن استفاده از لوازم آرایشی نیز در کشور ما نسبت به دو دهه قبل، 10 سال کاهش یافته و به سن 17 سال رسیده است.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران دکتر غلامرضا استیفا- محقق و آسیب‌شناس- نیز علت اصلی استفاده از لوازم آرایشی را جلب نظر جنس مخالف و مطلوب جلوه شدن در جامعه می‌داند و می‌گوید: زنان به لوازم آرایشی پناه می‌آورند که برای آقایان جاذبه ایجاد کنند تا گرایش مردان به آنها بیشتر شود.
اما عبدالمجید بحرینی- روانشناس و عضو هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی – معتقد است: برخی از افراد می‌خواهند با آرایشهای افراطی، خود را به دیگران بشناسانند و برای اثبات خود به جای آنکه ارزش‌های وجودیشان را نشان دهند به دنبال چیزهای بدلی می‌گردند و آنها را با مسائل پیش پا افتاده جایگزین می‌کنند.
به گفته او،این افراد در هویت یابی مشکل دارند و به جای آنکه هویت خود را با علم و دانش، ارتباط گیری‌های مناسب، نشان دادن قاطعیت و برخورد با دیگران و کسب مهارت‌های زندگی اثبات کنند به آرایشهای افراطی روی می‌آورند.
اما راسخ به عنوان جامعه شناس تبعات اجتماعی سوء مصرف مواد آرایشی را جدا از سوء مصرف سایر مواد نمی‌داند و اظهار می‌کند: تاکید بیش از حد بر مصرف مواد آرایشی می‌تواند پوششی برای پنهان کردن الگوهای رفتاری نامناسب دیگر شود. در این میان آنچه که بیش از هر موضوع دیگری اهمیت دارد. اندیشیدن راهکارهایی برای کاهش تمایل افراد به مواد و لوازم آرایشی است. بحرینی معتقد است: در وهله اول افراد باید خود را بپذیرند و با تقویت اعتماد به نفس خود به این امر بی اعتنا شوند، هم چنین خانواده، رسانه‌ها و همه مربیان اجتماعی باید درجهت این هدف فرهنگ سازی کنند.
معدنی به نقش وسایل ارتباط جمعی در زمینه اطلاع‌رسانی و آموزش درباره مواد و لوازم آرایشی به مردم اشاره می‌کند و می‌گوید: رادیو، تلویزیون و رسانه‌های دیگر می‌توانند زیان‌های اجتماعی مصرف لوازم آرایشی را به زنان آموزش دهند. وقتی دختری با آرایش، خود را زیبا می‌کند و بعد از ازدواج کمتر به سراغ آرایش کردن می‌رود، همسر وی متوجه تفاوت ظاهر وی قبل و پس از ازدواج شده و این مسائل سبب بروز چالش و مشکل در زندگی آنها می‌شود.
او در پایان تاکید می‌کند: لازم است در مورد نامطمئن بودن لوازم آرایشی هم به جوانان اطلاعات داد؛ چرا که بسیاری از این مواد آرایشی، تقلبی و شیمیایی است و با دادن آگاهی به مصرف کنندگان تا حدودی استفاده از لوازم آرایشی نیز کاهش می‌یابد.