برای فوتبال فرقی نمی‌کند که بهانه متولیانش برای گرفتن این حق از صداوسیما چیست؟ مهم تزریق شدن این مبلغ است و بس. مبلغی که جان تازه‌ای به این کالبد نیمه جان خواهددمید. فوتبال می‌داند که صدا و سیما سالها است که به گونه‌های مختلف از کنار فوتبال درآمدزایی کرده بدون اینکه حق واقعی آن را بپردازد! فوتبال می‌داند که تلویزیون ایران قیمت واقعی حق پخش را پرداخت نمی‌کند و به دنبال آن است که با سیستم قطره چکانی فوتبالی‌ها را آرام نگه دارد! همه این‌ها درست، اما درکنار آن فوتبال ایران به خوبی می‌داند که در صورت به تعامل نرسیدن با تلویزیون، هیچ گزینه دیگری برای رساندن تصویر زنده خود به مردم ندارد و تمام گزینه‌های مطرح شده مثل پخش اینترنتی و فروش به تلویزیون‌های عربی، بیشتر در حد شوخی هستند تا راهکار اجرایی! فوتبال می‌داند که نه تنها از پخش نشدنش منتفع نخواهد شد که ضمن از دست دادن اسپانسرهای اصلی‌اش (که به هدف تبلیغ شدن در تلویزیون حاضر به پرداخت مبالغ کلان شده‌اند) رونق خود را هم کم کم از دست خواهد داد! از سوی دیگر بی‌شک ستاد محترم تامین شهر دستور پخش بازیهای پرتماشاگری مثل داربی‌ها را صادر خواهد کرد و آنجا دیگر فدراسیون راهی جز تعامل نخواهد داشت! جمع این دلایل در کنار هم نشان می‌دهد که فوتبال نهایتا مجبور به همکاری با صدا و سیما است. همانگونه که صداوسیما در فشار افکار عمومی و وظیفه‌ای که ذاتاً و قانوناً بر دوش دارد ناگزیر به کوتاه آمدن در دعوا و بالا بردن قیمت پیشنهادی‌اش است. حتی اگرفعلاً این‌ها ۱۶۰ میلیارد تومان بخواهند و آن‌ها فقط حاضر به پرداخت ۲۲ میلیارد باشند!
صداوسیما و فدراسیون با هم توافق خواهند کرد اما مقصر اصلی این دعوا کیست؟ فدراسیون و تلویزیون چگونه می‌توانند در این دعوا به مبلغی عادلانه برسند در حالی که هیچ بازار دیگری برای آن وجود ندارد؟ هیچکس دیگری نمی‌تواند کار تلویزیون را انجام داد و خدمتی که رقیب ندارد نمی‌تواند عادلانه قیمت‌گذاری شود! کالای بی‌نمونه، بی‌قیمت است و خریدار و فروشنده می‌توانند تا ابدالدهر بدون رسیدن به توافق با هم دعوا کنند!
در حقیقت مقصر اصلی دعوای فوتبال و تلویزیون، سیاستی است که صداوسیما را تبدیل به تنها ارائه دهنده خدمتی خاص کرده است. وجود یک شبه تلویزیونی خصوصی به راحتی این گره کور را باز خواهد کرد.
پافشاری فدراسیون فوتبال برای دریافت حق پخش تلویزیونی باعث شد تا مسابقات هفته دوازدهم لیگ بر‌تر و... از تلویزیون پخش نشود. و به این ترتیب بازیهای پرسپولیس با سایپا در ورزشگاه آزادی و نیز استقلال با پدیده خراسان در ورزشگاه ثامن مشهد از تلویزیون پخش نشد! آیا صدا و سیما و فدراسیون فوتبال می‌دانند که دو تیم استقلال و پرسپولیس می‌توانند شور و نشاطی را به جامعه بدهند که با هزاران میلیارد نمی‌توان این شور و هیجان را در جامعه ایجاد کرد؟ مثل اینکه طرفین دعوا مردم را فراموش کرده‌اند!؟ و از طرفی کسی که در شهرستان زندگی می‌کند و دوست دارد بازی تیم محبوب خود را ببیند، باید چه کار کند؟ مردم کاری به اختلافات و نرخ حق پخش ندارند و دوست دارند صدا و سیما بازی‌ها را پخش کند. تکلیف این خواسته مردم چیست؟ فدراسیون فوتبال و صدا و سیما باید نشان دهند که به خواسته مردم اهمیت می‌دهند.
