تهجد و مناجات در نیمه های شب، مداومت بر نوافل و دعای کمیل از اعمال همیشگی ایشان بود. در هنگام اقامه نماز جماعت نماز را طول می داد، برخی از مأمومین می گفتند: «رعایت حال أضعف مأمومین» لازم است. و او می گفت: «من ضعیف تر از خود سراغ ندارم!» شاید کنایه ایشان به این بوده وقتی من با این سن توان دارم پس معلوم می شود مردم موقع نماز که می شود از تنبلی خود را به ضعف می زنند وگرنه برای امور دیگر توان دارند!
البته تازه این نماز مختصر ایشان بود که با جماعت می خواند اما در منزل نمازش جلوه دیگری داشت.
***
در کتاب « قبول اهل دل» به نقل از آیت الله شوشتری می نویسد: پس از رحلت حضرت امام خمینی (ره)، بیشتر مریدان خاص حضرت امام از آیت الله العظمی اراکی تقلید می نمودند. پس از چند ماه مخالفان انقلاب شایعه کردند که ایشان به جهت کهولت سن، حافظه خود را از دست داده، لذا خود به خود از مرجعیت معزول است.
در همان ایام با چند نفر از فضلای حوزه و چند نفر از دانشگاهیان و چند نفر بازاری به ملاقات ایشان رفتیم. بمی گوید عرض کردیم: ما برای عیادت آمده ایم و قصد مزاحمت نداریم، فقط تقاضای نصیحت داریم.
ایشان از روی تخت بلند شدند و نشستند و اشعاری را از حفظ خواندند. آن اشعار عبارت بودند از بعضی اشعار جناب حافظ، ملای رومی و سنایی غزنوی. جالب این است که تمامی این اشعار را بدون وقفه خواندند.
