سرمایه اش را نقدا برای خرید یک کارخانه ورشکسته و زیان ده هزینه کند. متاسفانه نهاد ها، بنیاد ها و دولت به دنبال واگذار کردن واحدهایی هستند که با مشکلات اقتصادی بی شمار دست و پنجه نرم می کند. بیشتر این واحدها طلبکارانی دارند که بخش عمومی می خواهد با واگذاری آن ها مطالبات طلبکاران را وصول کند و مشکلاتی مثل مطالبات معوق کارگران و فرسودگی ماشین آلات هم از دیگر مسائلی است که بنگاه های اقتصادی انتخاب شده برای واگذاری به آن گرفتار اند. باید روش ها را تغییر داد. پس از ارزیابی درست کارخانه ها باید سهام آن ها را در بورس عرضه کرد و به قیمت واقعی به فروش رساند. چرا اصرار داریم کل ارزش بنگاه ها در یک روز پرداخت شود؟ در این زمینه باید شورای قیمت گذاری را فعال کرد تا براساس تمام جوانب از زمین گرفته تا بازدهی کارخانه و ماشین آلات قیمت گذاری کند. متاسفانه باید بگویم که سهم بخش خصوصی واقعی در واگذاری ها و خصوصی سازی های دوره دولت های نهم، دهم و یازدهم تنها 12 درصد بوده است و 88 درصد از بنگاه های عرضه شده به بخش خصولتی واگذار شده است. بخشی دیگر هم در قالب سهام عدالت عرضه شده که گرفتاری های خودش را دارد. شیوه واگذاری باید اصلاح شود و تا از روش های غلط فاصله نگیریم، وضعیت به همین صورت پیش می رود.