امروزه هرچه جلوتر می‌رویم دستاوردهای بیشتری در زمینه‌های مختلف به‌دست می‌آوریم و روزگار مدرن خود را جایگزین روزگار سنتی می‌کنیم، این پیشرفت‌ها درجایگاه خود اهمیت ویژه‌ای دارد اما گاهی اوقات راه را گم می‌کنیم و برای اینکه از خط شبه مدرنیسم روزگار خود عقب نمانیم موهبت‌های ارزشمند خداوند را فراموش می‌کنیم و باحذف ناآگاهانه این نعمات از زندگی خود توقع داریم زندگی سالمی داشته باشیم و آن را به فرزندان آینده خود انتقال دهیم.
یکی از این موهبت‌های الهی، شیرمادراست. متأسفانه مادران امروز به بهانه‌های مختلف با عدم اطلاع از اهمیت والای شیرمادر و تأثیر بسزای آن برای ایجاد یک زندگی سالم، به راحتی آن راحذف می‌کنند و خسارت‌های سنگین وحتی جبران‌ناپذیری را به زندگی خود و کودک دلبندشان وارد می‌کنند. برای آگاهی از اهمیت بسیارزیاد این نعمت الهی ابتدا به بررسی جایگاه والای آن از دیدگاه اسلام (قرآن و روایت) ودر ادامه به نقش مؤثر آن درحفظ سلامت جسمی و روحی کودک می‌پردازیم.
قرآن کریم به عنوان مهمترین رکن معارف اسلامی و کتاب سعادت طی چند آیه مسئله شیر مادر را مطرح فرموده است و می‌توان دریافت که هریک از آیات کریمه به جنبه خاصی تأکید دارد. آیه 14 سوره لقمان: و ما به انسان درباره پدرومادرش سفارش کردیم، مادرش او را با زحمت حمل کرد و دوران شیرخوارگی او در دو سال پایان می‌یابد. آیه 6 سوره الطلاق: اگرزنان مطلقه برای شما فرزند را شیردهند، پاداش آنها را بپردازید. (درباره فرزندان، کار را) با مشاوره شایسته انجام دهید و اگر به توافق نرسیدند، زن دیگری شیردادن آن بچه را به عهده گیرد. درآیات دیگر از جمله آیه 15احقاف، 23 سوره نساء، 2 سوره حج، 12 سوره القصص به اهمیت این موضوع اشاره دارد. طبیعی است که این موضوع با توجه به تأکید قرآن کریم موردتوجه پیامبر(ص) و ائمه اطهار نیز باشد.در این مبحث تنها به برخی ازآنها اشاره می‌کنیم: پیامبراکرم(ص): برای کودک هیچ شیری بهتر از شیرمادرش نیست.
خداوند متعال روزی کودک را در دو پستان مادرقرارداده، دربخشی از آن آب و در بخشی دیگر غذای او را و از هنگامی که مادر فرزند را به دنیا می‌آورد به تناسب نیاز هرروز به بچه، روزی متناسب آن روز او را مقدرفرموده است. آیا شما بانوان خشنود نمی‌شویدکه وقتی یکی ازشما ازهمسرخود در حالی که او از شما راضی است، باردار شود ثواب کسی را دارد که روزها روزه بگیرد و شبها برای عبادت خدا به‌پا خیزد و هنگامی که زایمان کند هرجرعه‌ای شیر او درآید و هربار که پستان او مکیده شود برای هرجرعه و هرمکیده شدن پستان ثوابی است و اگر برای شیردادن و مراقبت از کودک شیرخوار شبی بیدار گردد پاداشی برای او معادل آزادکردن هفتادبنده در راه خداست. امام علی (ع): کودک با هیچ شیری تغذیه نمی‌شود که به اندازه شیرمادر خویش مبارک و بابرکت باشد. همچنین در حدیثی از امام جعفر صادق(ع)است که: حدضروری شیردادن 21 ماه است و آنچه که کمتر از این مدت شیرداده شود ستمی است که برکودک رفته است. زن در دوران بارداری، زاییدن، شیردادن اجرمجاهد درراه خدا را دارد و اگر در این میان بمیرد برای او اجر شهید است.
وقتی زنی باردار شود درثواب مانند سرباز روزه‌داری است که جان و مال برکف در راه خدا جانبازی می‌کند، وقتی زایمان کرد اجر او آنچنان زیاد است که به حساب نمی‌آید و هنگامی که کودک را شیر می‌دهد هر مرتبه مکیده شدن پستان او معادل با آزادکردن بنده‌ای ازنسل حضرت اسمعیل(ع) پاداش دارد و وقتی از شیردادن فارغ می‌شود فرشته‌ای به پهلوی او می‌زند و می‌گوید عملت را برگیر که خدا گناهانت را آمرزید. درتمام کتب فقهی کمابیش موضوع شیرمادر(آغوز) ضرورت صیانت و پاسداری از سلامت کودک شیرخوار مورد بحث قرارگرفته است.
اشاره‌ای به نقش مؤثر شیرمادر درحفظ سلامت جسمی وروحی کودک: شیر مادر درکاهش اسهال، مشکلات تنفسی ریه‌ها وعفونت‌های گوش، محافظت ازایجادبیماری‌های التهابی، کاهش احتمال بروزحساسیت‌های تنفسی وغذایی، کاهش خطردیابت ومشکلات بینایی، کاهش خطر ابتلابه سرطان وسندرم مرگ ناگهانی نوزاد، جلوگیری از ابتلا نوزادان نارس به عفونت وفشارخون بالا و به طورکلی محافظت بدن درمقابل ایجاد بسیاری از ارگانیسم‌های بیماری‌زا نقش مؤثری دارد. مطالعات نشان می‌دهدکه میان تغذیه باشیرمادر و ضریب هوشی بالا (IQ) وکاهش استرس رابطه‌ای وجودداردکه احتمالاً رابطه عاطفی مادردرحین شیردادن و اسیدهای چرب موجود درشیردرتکامل مغزنقش دارند. محققان دریافته‌اند که کودک باتغذیه ازشیرمادر درآینده دچارمشکلات رفتاری کمتری می‌شود و ترکیب شیرمادر، عامل مؤثری درکاهش موارد بروز ناهنجاری‌های رفتاری است چراکه با درآغوش کشیدن و ارتباط بیشتر باکودک مهارت‌های اجتماعی او تقویت می‌شود. پژوهشگران معتقدند: احتمال ابتلابه افسردگی، اضطراب وپرخاشگری درشیرخواران بسیارکمتر ازکودکانی است که باشیرخشک تغذیه می‌کنند. حالا که ازنقش مؤثرشیرمادر آگاه شدیم آیا حاضریم که این نعمت بزرگ خداوند را از زندگی کودک خودحذف کنیم و درآینده او را با یک زندگی ناسالم وپرخطر روبه‌رو کنیم؟