همان روزهایی که فدراسیون والیبال آرژانتین تصمیم گرفت آقای خاص والیبال را به کشور مادری‌اش برگرداند و عجبا والیبال ایران مقاومت چندانی برابر این خواسته نابجا نکرد! «خولیوولاسکو» با وجود داشتن قرارداد با تیم ملی ایران به آرژانتین رفت؛ زیرا برخی‌ها تصور می‌کردند والیبال ما بدون این مربی آرژانتینی هم راه خود را می‌رود غافل از آنکه...
وقتی تیم ملی ایران در جام جهانی ژاپن و در اولین بازی خود با نتیجه 3 بر یک به آرژانتین و «خولیوولاسکو» باخت به یاد آن روزها افتادیم.
زمانی که سه ملی‌پوش سرشناس کشورمان در ملاقات با «محمدرضا داورزنی» اطمینان خاطر دادند با رفتن «ولاسکو» اتفاقی نمی‌افتد و تمام زحمات تیم ملی را آنها می‌کشند؛ اما به نام یک آرژانتینی سند می‌خورد!
امروز که تیم ملی ایران با هدایت «اسلوبودان کواچ» به آرژانتین می‌بازد و به زحمت تونس نماینده دوم آفریقا که برای نخستین بار جام جهانی را تجربه می‌کند، 3 بر یک می‌برد بیشتر به این نتیجه می‌رسیم که والیبال ما خلاء «خولیوولاسکو» را با تمام وجود احساس می‌کند.
تیم دوست داشتنی و محبوب کشورمان حالا پای به میدانی گذاشته که یک طرف آن سهمیه المپیک 2016 ریوست. از طرف دیگر این رویداد کلاس جهانی عیار واقعی والیبال ما با «اسلوبودان‌کواچ» را نیز نمایان ساخته است.
متاسفانه مدتی است فصل ناکامی والیبال ایران آغاز شده است. وقتی تیم به ژاپن باخت تصور کردیم نفرات اصلی را نداشتیم؛ اما با تیم اول خود هم در جام واگنر باختیم و حالا کار به جایی رسیده که آرژانتین هم سه گیم از ما می‌گیرد و یک امتیاز هم نمی‌دهد!
با این وجود به نظر نمی‌رسد والیبال ایران از این شکست‌ها درس گرفته نباشد. هنوز در باد پیروزی‌های گذشته و خانگی خوابیده‌ایم و این نگران‌کننده‌تر است و نیاز به نقد جدی دارد.
بی‌تعارف امروز نیاز است که از عنصر تجربه، آگاهی و دانایی بیشتر روی نیمکت خود بهره‌مند شویم. ما از تیم ملی والیبال بعد از یک سال برنامه‌ریزی برای صعود به المپیک ریو انتظار بیشتری داشتیم؟ تیم ملی ایران به دور از اندازه‌های واقعی‌اش و تاکتیک سردرگم مغلوب تیم آرژانتین شد! چرا تیم ایران با یک تیم کوتاه قد مانند آرژانتین به مشکل می‌خورد؟ جای نقد جدی دارد.
