شاید «امیرعلی اکبری» که سابقه روشنی (!) در استفاده از مواد نیروزا داشته و به همین دلیل ۲ سال محرومیت را پیش از این تجربه کرده بود، بهتر از همه می‌داند چرا این راه را برگزید؟ به چه دلیلی به بیراهه رفت و... کاری کرد تا با به بار آوردن این آبروریزی مادام‌العمر محروم شود! اما اگر حقیقت را بخواهید فقط امیرعلی اکبری مقصر نیست. می‌پرسید: پس چه کسی تقصیرکار است؟
مقصر می‌تواند فدراسیون وقت کشتی باشد. می‌تواند کادرفنی تیم ملی کشتی فرنگی باشد و می‌تواند کمیته ملی المپیک باشد، اما باور کنید تنها «امیر علی اکبری» مقصر نیست.
این فرنگی‌کار ایرانی هم یکی از سرمایه‌های ورزش ایران بود. یکی از جوانانی بود که می‌خواستند مردانه مبارزه کنند و به مدال‌های جهانی و المپیکی برسند ولی وقتی مرشد و راهنمایی بالای سر خود ندید باسر به دیوار کوفت و دسته گل دیگری به آب داد تا امروز ما از فعل ماضی درموردش استفاده کنیم.
حال سئوال می‌کنیم؛ آیا کادر فنی تیم ملی در خانه کشتی متوجه زور اضافی «امیرعلی اکبری» نشد؟ یا اینکه کمیته ملی المپیک که شعارش ورزش پاک است چند بار از این قهرمانان توسط کمیته ضد دوپینگ آزمایش گرفت؟
چرا فدراسیون هشدار لازم را در مورد «امیرعلی اکبری» به کادر فنی تیم ملی نداد؟ و از همه این‌ها گذشته آیا خود «علی اکبری» بعد از یک بار محرومیت لحظه‌ای به مردم کشتی دوست اندیشید؟
بله، این‌ها یکسری حقایق تلخ است ولی از آن تلخ‌تر حرفهای «امیرعلی اکبری» پس از محرز شدن دوپنگ‌اش بود. قهرمانی که مصاحبه کرد و ادعا کرد: «ماساژور تیم ملی آذربایجان من را چیزخور کرده و....!»
صحبت‌هایی که بیشتر عذر بد‌تر ازگناه است و فقط تأسف را برمی‌انگیزد. ای کاش این قهرمان به جای فرافکنی می‌آمد و با شهامت کامل به اشتباه خود اعتراف و از مردم، جامعه کشتی و حریفان خود در مسابقات جهانی بوداپست عذرخواهی می‌کرد. شاید به این ترتیب حداقل مردم کشتی دوست ایرانی «امیرعلی اکبری» را به جوانی‌اش می‌بخشیدند اما با این دلایل و توجیحات خنده‌دار... نمی‌دانیم، قضاوت با خود شما!
