سؤالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که چشم انداز پیش‌روی شوراهای جدید در زمینه مدیریت شهری چگونه است و چه تجاربی از دوره‌های پیشین برای ادامه راه در اختیار دارند؟متأسفانه چون در کشور ما رویکرد مستندسازی بسیار کمرنگ وضعیف است بسیاری از تجارب شوراهای شهر در چند دوره گذشته آنچانکه باید و شاید ثبت و ضبط نشده‌اند بنابراین اگرانتخاب به‌گونه ای باشد که تلفیقی از نیروهای متخصص و باتجربه گذشته و فعلی شوراها و متخصصین جدید صورت گیرد، می توان گفت تجربه وتخصص درکنار هم قراردارد و به یک شورای ایده‌آل و آرمانی می رسیم، در غیر این صورت چنین امری محقق نمی‌گردد. در طرف دیگر هم مقامات دولتی و مملکتی نیز در این چند دوره کار با شوراها را تمرین کرده و آمادگی لازم را پیدا کرده اند لذا موفقیت های شوراها در دوره چهارم قطعاً از دوره های گذشته به مراتب بیشتر خواهد بود زیرا ظرفیت سازی در بدنه دولت برای پذیرش کار شواریی و به عبارت دیگر تقسیم قدرت صورت گرفته است. ما نباید در حوزه مسائل شهری همه چیز را سیاه و سفید ببینیم . امروزه پس از حدود ۱۴ سال این اشکال وارد است که برخی از مسئولان و کارشناسان در بحث شوراها سیاسی عمل کرده اند و نیز کمتر به داده ها و مطالعات پژوهشی و علمی متکی هستند، همچنین انتظارات مردم از شوراها با آن چیزی که واقعیت بیرون و قانونی شوراهاست تناسب ندارد. با این حال در یک جمع بندی کلی در آستانه شکل گیری شوراهای چهارم نسبت به تثبیت نظام شورایی در کشور خوشبین هستیم به ویژه با مشارکت بالایی که مردم در انتخابات داشتند؛ مشخص است که شناخت مردم از شوراها بیشتر شده و طبیعتاً پرسش های زیادی خواهند داشت و شوراها را به سمت پاسخگویی سوق خواهند داد. آنچه می تواند موفقیت شوراها را بیشتر تضمین کند،تحقق مدیریت واحد شهری و همچنین اصلاح قانون شوراهاست که می تواند نقطه عطفی در این بهبود به‌شمار آید. تا به حال در مورد ظرف شهر ، یعنی کالبد آن بسیار صحبت شده و به آن توجه بیشتری شده ولی به مظروف یعنی شهروندان کمتر پرداخته شده است . آشفتگی که در حال حاضر در شهر‌های ما وجود دارد ناشی از آن است که به شهروندان و به کیفیت زندگی آنها توجه نشده است . برای شوراهای چهارم هدفی جز ارتقای کیفیت زندگی شهری و ایجاد حیات معنوی در شهر نمی‌توان پیش بینی کرد . بدین ترتیب می توان گفت شوراهای چهارم نقش خطیر و مهمی بر عهده دارند زیرا با توجه به افزایش انتظارات مردمی و آشنایی مردم به حقوق خویش و همچنین پذیرش شوراها توسط مقامات دولتی کارهای زیادی را برای انجام در پیش‌رو دارند و در صورت تحقق مدیریت واحد شهری باید در مورد کلیه امور شهر سیاستگذاری کرده و بر مدیران و مجریان شهری نظارت کامل داشته باشند .
جمع بندی
با توجه به ساختار مدیریت شهری در کشور ما و تعدد مدیریت‌ها در سطح شهر می توان گفت که شوراها و شهرداری ها تنها بخشی از این ساختار پراکنده را در اختیار دارند . در این میان شوراها به عنوان نهادی که مشروعیت و مقبلویت خود را از مردم می گیرند می توانند نقش مهمی در ایجاد هماهنگی و یکپارچگی مدیریت شهری بر عهده بگیرند، از جمله راهکارهای اساسی که در این بین به منظور ساماندهی مدیریت شهری مطرح می‌شود بحث مدیریت واحد شهری است که در اینجا نیز با یک نهاد و همراه شدن همه با یک نفرنیست بلکه منظور از این شیوه مدیریت گسترش روحیه همکاری و مشارکت میان شورا و شهرداری و سایر نهادهای دیگر و از همه مهم تر رابطه متقابل و مشارکتی شهروندان و مسئولان است. آنچه در این میان نباید فراموش شود کیفیت زندگی شهروندان و ارتقای سطح زندگی آنها در یک همکاری سازنده میان دستگاه‌های مختلف مسئول در شهر است. شوراها نیز به ویژه در دوره آتی فعالیت خود باید بر پایه نگرش نوینی از مدیریت شهری که از آن به حکمروایی خوب شهری تعبیر می شود نه تنها دولت بلکه جامعه مدنی و بخش خصوصی را هم با مشارکت در اداره شهرها فرابخواند تا بتوان شهری سرزنده ، معنوی و پایدار برای شهروندان ایرانی به ارمغان آورد.
* عضو حزب موتلفه اسلامی استان گلستان