اگر به ریشه دشمنی نگاه کنیم مشخص است که آنها خصومتشان را با ما تمام نخواهند کرد، آنچه که ما هر روز شاهد آن هستیم این هست که آنها به هر شکلی که بتوانند به ما ضربه خواهند زد. هرچند همواره هم بیشتر از همه خود آنها زیان می‌کنند.

به عنوان نمونه درباره امید بستن به رونق صادرات فرش پس از برجام، تنها بازار آمریکا فرش را تحریم کرده بود و در کشورهای دیگر علیرغم تحریم دیگر کالاهای ایرانی، در هیچ کشوری فرش ما را تحریم نکرده بودند. در آمریکا هم از طریق کشورهای مختلف بازار فرش دست ما بود بازارش را داشتیم ولی ما نتوانستیم آنچه مخاطب می‌خواست خود را با آنها تطبیق دهیم.

در مطالعات جدیدی که داشتیم؛ متوجه شدیم کشورهای رقیب ما توانسته‌اند تولیداتشان را با سلیقه‌های مخاطبانشان تطبیق دهند. آن مقداری هم از بازار که دست ما بوده الان دست رقبای ما است. امروز هندوستان و پاکستان و افغانستان در حال رشد هستند و رقبای ما محسوب می‌شوند. با برداشته شدن تحریم ها، طول می‌کشد که بتوانیم با سلیقه‌های آنها تولیدات داشته باشیم.

از طرفی فرش و کالاهای زینتی در دنیای پر رونق می‌تواند جای خودشان را باز کنند و مردم اگر پول و امکانات اضافی داشتند، آن را می‌خرند. امروز اقتصاد آمریکا هم دچار بحران است.

پیش از این بازار آمریکا دست ما بود؛ علیرغم اینکه فرش کالایی نبود که از لحاظ حقوقی قابل تحریم باشد؛ اما غیر حقوقی تحریم کردند. با این حال به‌صورت غیر رسمی تا حدودی از کشورهای دیگر فرش ما وارد می‌شد.

از طرفی بعد از اینکه برجام برداشته شود، برای ما هزار نوع مشکل تراشی می‌کنند. لذا چندان امیدوارنیستم ما بتوانیم تغییر جدی در صادرات فرش داشته باشیم. ایجاد رونق نیازمند عزم جدی است. دولت ما تاحدودی موانع تولید فرش را برطرف کرده، اما بعضی از وعده هایی که داده بود را عمل نکرد. تشویقات صادرات را هنوز از ۴و ۵ سال پیش نداده‌اند و تولید‌کننده طلبکار است. اگر بازار هم باز شود، به دلیل عدم حمایت دولت برای ما گران در می‌آید. ما نمی‌توانیم در بازار آنجا فرشمان را فروش داشته باشیم.باید نگاهمان به بازارهای جدید باشد. از طرفی بعضی کشور‌ها هستند که هنوز فرش ایرانی را نمی‌شناسند. بهترین کار پیدا کردن بازارهای جدید است. به جای آنکه اینقدر منتظر رفع تحریم‌ها و مسئله برجام باشیم؛ وابسته‌های اقتصادی و فرهنگی در سفارتخانه های ایران سعی کنند در خیلی از کشور‌ها فرش و زیرانداز ما را به عنوان یک فرهنگ در بیاورند. به عنوان نمونه چین تا حدود زیادی تولید فرش را کنار گذاشته و الان مصرف کننده فرش ماست و می تواند یکی از بازارهای خوب ما - به مراتب بهتر از آمریکا - محسوب شود. در چین به دلیل سرمایه داران نو کیسه‌ای رغبت به فرش وجود دارد. الان تولیدات درجه یک واعلای ما در چین مصرف می‌شود و تابلو فرش‌های ما خوب فروش دارد. باید سلیقه متناسب بازار جدید را در تولید لحاظ کرد. ما الان سالی دو میلیون متر مربع تولید داریم، ما یک درصد جمعیت جهانیم، نمی‌گویم صد در صد افزایش تولید داشته باشیم و توانش را هم نداریم. اما اگر بتوانیم در حد امکان رشد داشته باشیم تعداد زیادی اشتغال در کشور ایجاد می‌شود. این مستلزم آن است که همه کار بکنند، از این طرف هم دولت هم تشویق صادرات را واریز نماید با صادرات اشتغال مملکت را هم حل کنند.