یعنی دولت باید با اتخاذ سیاست‌های پولی انقباضی اعم از انتشار اوراق قرضه، کاهش بودجه ادارات و شرکتهای دولتی، افزایش نرخ سود بانک‌ها و... حجم نقدینگی را در جامعه کاهش دهد و اصطلاحاً مازاد پول نقد را از میان مردم جمع آوری کند.
اما جالب اینجاست که در این شرایط تورمی فوق‌العاده که به قول بانک مرکزی 31 درصد تورم داریم و البته برخی بیشتر می‌گویند! دولت دهم با ارائه لایحه بودجه 92 به شکل کاملاً انبساطی همه را متحیر کرده است.
ماهیت انبساطی بودجه یعنی دولت با افزایش مخارج و هزینه‌های جاری و پرداخت‌ها و همچنین کاهش سیاست‌های انقباضی بازهم بر حجم نقدینگی موجود در بازار خواهد افزود؛ حجمی از نقدینگی ویرانگر که مانند موجی هر لحظه به سوی یکی از بازار‌‌های مسکن، ارز یا طلا و یا کالاهای دیگر می‌رود و امان اقتصاد را می‌بُرد.
ناگفته نماند که این‌گونه حمله‌های موج نقدینگی به یک بازار خاص به‌صورت متناوب سبب رشد شدید بی‌اعتمادی و احساس ناامنی اقتصادی نیز در جامعه می‌گردد.
در چنین شرایطی واقعاً درک این مسئله که دولت چرا و با چه هدفی بودجه انبساطی تدوین و تقدیم مجلس نموده است مبهم و غیر قابل درک است.
این مسئله یعنی ماهیت انبساطی بودجه در صورتی که توسط مجلس اصلاح نگردد می‌تواند در برگیرنده آسیب‌‌های فراوانی برای اقتصاد باشد که مهمترین آن عبور تورم از مرز 60 درصد در سال 92 و بروز اعتراضات گسترده مردمی در اثر فشار‌‌های اقتصادی خواهد بود. با توجه به اینکه بودجه توسط دولت تدوین و به مجلس ارائه شده و دیگری کاری از دست دولتیان برنمی‌‌آید بجاست که در چنین شرایطی با مطرح کردن یک مطالبه جدی از نمایندگان ملت در مجلس شورای اسلامی خواسته شود که با یک نگاه علمی به اقتصاد آینده جاری شدن چنین بودجه‌ای را در کشور مشاهده کنند و از بروز چنین حوادث تلخی در کشور جلوگیری نمایند.
