آمنه ابراهیم‌زاده- شاید هیچ فرهنگی به اندازه فرهنگ ایرانی- اسلامی در معرض تهاجم بیرونی و درونی قرار نداشته باشد، فرهنگی که بر اثر این آسیب‌ها و لطمات گوناگون بازهم همچنان با اقتدار به ادامه حیات خود می‌پردازد، عده‌ای اما موضوع را توهم توطئه می‌خوانند این درحالی است که نمی‌توان پدیده تلخ وجود مانتوهای پشت‌نویس شده ارزان و بی‌کیفیتی که با برنامه‌ای دقیق به شکل زمان‌بندی شده ابتدا از دست‌فروشان خیابانی، سپس با رونق نسبی در میان نوجوانان از برخی مراکز عرضه لباس سر در می‌آورند و با شبکه‌های اجتماعی به شکلی عجیب فراگیری تأثیر خود را در کوچه و خیابان می‌گذارد به سادگی گذشت این موضوع را نمی‌توان غافلگیری نامید.
وجود لباس‌های زنانه با ادبیات سخیف جنسی بیش از هرچیز توهین به شهروندانی است که سبقه فرهنگی‌شان هزاران بار از کشورهای صادرکننده این ادبیات سخیف، فاخرتر است و اکنون ترغیب دختران و زنان جوان به این لباس‌ها در فرایند شبیخون فرهنگی شبیه به توهینی به سطح درک عامه جامعه است، حال این سؤال پیش می‌آید که نهادهای متولی برای رهایی جامعه از این امر چه تدبیری اندیشیده‌اند آیا اقداماتی از قبیل برگزاری همایش حجاب و پوشش، نمایشگاه و فروشگاه می‌تواند در برابر این هجمه عظیم حرفی برای گفتن داشته باشد.
البته در این میان نباید از نقش قاچاق لباس غافل شد، قاچاقی که ابتدا مدهای مبتذل را به جامعه معرفی می‌کند و سپس با پوشش رسانه‌ای غربی مورد اقبال قرار می‌گیرد، هرچند این موج‌ها کوتاه و زودگذر هستند؛ اما تأثیرات عمیقی را بر جامعه ایرانی می‌گذارند، جامعه‌ای که دین محور است و بر همین اساس بیش از سایر جوامع مورد تهدید خارجی قرار می‌گیرد.
نباید فراموش کرد که لباس یک مقوله فرهنگی است و بیش از همه، می‌تواند بیانگر رفتار فرهنگی باشد؛ بنابراین کوتاهی در مقابله با این هجمه فرهنگی عوارض و آفت‌های جدی در برخواهد داشت. ارتقاء قدرت انتخاب مردم در صنایع فرهنگی ایرانی و اسلامی مانند لباس، کتاب، فیلم، موسیقی، تئاتر و... یکی از راه کارهای جدی مقابله با این نوع تهاجم است در عین حال حمایت از تولیدکننده داخلی و طراحان این حوزه حلقه مفقوده‌ای است که مورد تغافل قرار گرفته است، حمایت از طرح‌هایی مانند قهرمان من، مکتوبات ایرانی بر روی البسه و اموری از این دست موضوعاتی است که نباید آنها را از نظر دور داشت قطعا حمایت دولتی از بخش تولید به ویژه تولید پوشاک زنانه نیز بسیار مهم و حیاتی است و یکی از مهم‌ترین راه برای مبارزه با لباس‌هایی که شعار «ملکه» و «پادشاه» می‌دهند، حمایتو فرصت‌سازی است.
به عبارت بهتر قهرمانان ایرانی برای نمایش توانمندی‌های خود لباس‌شان را پشت‌نویسی نمی‌کنند، اقدام و عمل‌گرایی می‌کنند. لباسی را می‌پوشد که در شان و شایسته فرهنگی و عقیدتی‌شان باشد و در عین حال با کیفیت فاخر و طراحی زیبایی‌شناسانه شناخته شود و سپس این طراحی که فاخر و برگزیده است به سایر کشورها منتقل شود، این مهم در زمینه پوشاک زنانه بیش از بیش خود را نشان می‌دهد، اگر لباس فاخر به انضمام تبلیغات صحیح وجود داشته باشد قطعا گرایش زنان جامعه ما نیز به البسه داخلی با قیمت مناسب خواهد بود.
اما قطعا نباید این مهم را فراموش کرد که این هجمه اولین و آخرین نخواهد بود. ایجاد آمادگی در بین همه دستگاه‌ها اعم از دولتی و خصوصی و آگاهی‌بخشی مردمی و هوشیاری رسانه‌ها و واکنش جوانان و آحاد جامعه از شرایط لازم این مهم است. همچنان که تلاش دست‌اندرکاران اعم از هشدار رسانه، کارگروه ساماندهی مد و لباس، اقدامات اتحادیه پوشاک تهران، نیروی انتظامی و تلاش گسترده و آگاهی‌بخش رسانه زمینه این هجمه را کاهش و هوشیاری دست‌اندرکاران را ارتقاء بخشید.